Budyšin (SN/CoR). Sobudźěłaćerka Serbskeho instituta dr. Susanne Hozyna budźe kulturna senatorka. Po Benedikće Dyrlichu a prof. dr. Dietrichu Šołće je wona třeća čłonka Sakskeho kulturneho senata, kotraž wot přichodneho lěta zajimy Serbow w poradźowanskim gremiju sakskeho knježerstwa zastupuje. Prof. Šołta bě ju za swoju naslědnicu namjetował, a mjeztym bu wona wuzwolena. „Mi je wažne, na serbsko-němsku kulturnu mjezsobnosć skedźbnjeć a ju dale wuwiwać“, rjekny Hozyna, kotraž je zdobom rěčnica dźěłoweho kruha za serbske naležnosće Budyskeje měšćanskeje rady. Předsyda sakskeho kulturneho senata je tuchwilu bywši Budyski wyši měšćanosta Christian Schramm (CDU). Prěnje z dohromady dweju posedźenjow gremija klětu budźe w aprylu.

Prěni raz je Serbski ludowy ansambl wčera na komorny wječor do Röhrscheidtoweje bašty přeprosył. Předstajili su wuměłcy SLA krótko do hód program pod hesłom „Wo wěčnej lubosći“.

Budyšin (CRM/SN). Kak wobspěwuja hudźbnicy stajnje znowa rady wěčnu lubosć jako to čłowječe žiwjenje w dalokej měrje postajowace a formowace, – to bě tema komornohudźbneho programa SLA, kotryž přiwabi wčera wječor wjace hač 30 hosći do domu na Wonkownej Lawskej. Liana Bertók běše program za intimnu atmosferu z twórbami serbskich kaž tež dalšich komponistow zestajiła. W kole sedźo sćěhowachu hosćo powabne poetiske, ale hustodosć tež woprawdźe wšě zmysły hłuboko jimace wuwjedźenja­ spěwarjow Elmiry Yakhina, Diany Cyžoweje, Pětra Cyža a Jae-Hyunga Chowa. Najwšelakorišim wuměłskim stilam­ wotpowědowacy klawěrny přewod měješe Liana Bertók, skedźbnjaca tak wědomje na někotružkuli pozabytu drohoćinku ze spěwnymi solistami.

Přiznawam, zo mějach wulke wobmyslenja, hač je tři dny do patoržicy prawy termin za komorny koncert w baštowej wěži Budyskeho SLA, a to z lubosćinskimi wuměłskimi spěwami. Je dźě přez tydźenje hižo wšo tež hudźbnje jara na křesćanski swjedźeń hód nastajene. Tola kedźbu: Tež cyrkej šokuje runjewón zdawna w liturgiji wosrjedź adwenta, kiž je poprawom tohorunja póstny čas, z njedźelu „laetare“ (wjeselće so). Jako so wčera wječor někak rozbudźena, swoje mysle rjadujo, po njenadźicy derje wopytanym a pozitiwnje přiwzatym koncerće na dompuć podach, přińdźe mi do mysli: Čitanje na kemšach toho dnja wobjednawaše wotrězk ze Stareho zakonja. Njebě to profetiska abo powučna namołwa, ale jara poetiski spěw lubosće jako wuraz wjesela na wulki swjedźeń. Tónle „wućek ze stresa a politiskich wobćežnosćow“ bě drje tola někotremužkuli jara witane znamjo. Chrysta Meškankowa

Lěto 2016 so nachila. Tež w Budyskim Serbskim muzeju zhladuja sobudźěłaćerjo na minjene lěto a hotuja so na nowe projekty za 2017. Alfons Wićaz je so z direktorku kulturneje institucije Christinu Bogu­szowej rozmołwjał.

Što bě za Serbski muzej w lěće 2016 to najwuznamniše?

Ch. Boguszowa: Mějachmy wjacore wustajeńcy. Jedna z nich bě jutrowna. To pak njebě znaty klišej wo jejkach, ale skerje nawopak, zwjazane z tradiciju. Předstajili smy archaiske kulturnostawiznisce wotkryte mustry a smy rozłožili, hdy a čehodla běchu so prěnje tajke mustry jewili. Zdobom je wustajeńca na to pokazała, kotry wliw měješe tole tež w šěršim zmysle na druhu ludowu kulturu, na přikład na pomolowanje meblow, nadoby, wšelakich płatow atd. Dalšu wustajeńcu „Wotmolowane – Mit Licht gemalt“ wotewrěchmy 9. oktobra. Přehladka powěda wo stawiznach a hłownym wuwiću fotografije we Łužicy. Tole saha hač do 19. lětstotka a kónči w lěće 1930. Zdobom wobswětla wona jednotliwe fotowe ateljeje, jednotliwych protagonistow kaž tež fakt, kak je so wuwiće fotografije w techniskim a branšowym wobłuku pokazało.