Nowostka wo wjesnym žiwjenju
Budyšin (SN). „Hdźe statok mój“ je titul knihi Berlinskeho awtora Bena Knebela, kotraž je runje w Ludowym nakładnistwje Domowina wušła. Publikacija wěnuje so burskemu žiwjenju na wsy w 1940tych lětach, zdźěla LND. Je to prěnička geologi, kiž hižo lětdźesatki w Berlinje bydli a podawa so z knihu na slědy dźěćatstwa we Łužicy.
Beno Knebel skići na zakładźe nazorneho wopisowanja domjaceho statoka a ródneje wsy Baćonja dohlady do dźensa nimale pozabyteho wjesneho burskeho žiwjenja, kaž běše wone za jeho čas we Łužicy wšudźe z wašnjom. Čitarjej wotwěra so swět, kotryž je hišće sylnje wobwliwowany wot ratarstwa a wobćežneho dźěła wšědny dźeń w domjacnosći. Dojimawje wopisuje awtor mjez druhim napohlad domskeho, dwór ze šćěpowcom a kołćom a pódlanske twarjenje z rězańcu a kólnju. Čitar zbliža sej wochěžu ze swjećatkom swjateho Floriana, dobru stwu, ze zawarjenym sadom a peklowanym mjasom pjelnjeny wjelbik, wuhotowanje najstwy kaž tež dwór wobdawacu zahrodu ze zeleninu, kwětkami a małym hatkom.
Pawoł Wićaz
Porjedźenka W přinošku „Jubilejej aktiwnje podpěrać“, ...
Historiske fota spěchowanskemu towarstwu darił
Budyšin (CoR/SN). Wosebity dar přepoda fotografikar Jürgen Maćij minjeny pjatk spěchowanskemu towarstwu Serbskeho muzeja Budyšin. Je to 37 škleńčanych negatiwow Oskara Meistera a jeho syna Johannesa z 1880tych hač do 1930tych lět. Nimo serbskich motiwow wobsteji konwolut tež ze zajimawych wobrazow Budyskich stawiznow. Do cyłka negatiwow, kotrež su digitalizowane a znowa wućišćane, słuša tež dźesać historiskich powjetšenjow. „Wjeselimy so, zo čłon našeho towarstwa nam wobrazy dari, kotrež muzejej dale damy. Kóždy muzej je wosebje žiwy z wizuelnych dokumentow, kaž su to tule fota drastynošerkow, kwasow abo tež skupiny w narodnej drasće w ateljeju składnostnje Wettinskeho jubileja 1889 w Drježdźanach“, rjekny předsydka spěchowanskeho towarstwa dr. Annett Brězanowa.
Brizantna tema jeno lědma wabiła
„Čehodla a kak rěče mrěja?“ rěkaše hesło wčerawšeje Maćičneje akademije w Budyskim hosćencu „Wjelbik“. Publicist Sieghard Kozel rozswětli fakty a mysle k temje z cyłeho swěta runje tak kaž z Łužicy.
Budyšin (SN/CoR). Brizantna tema, mało zajimcow a čiła diskusija – tak hodźi so wčerawši wječor zjimać. „Hač dźe wo germanizaciju abo asimilaciju, tale maćizna serbski lud přeco přewodźa“, rjekny hosćićelka a předsydka stawizniskeje sekcije Maćicy Serbskeje Trudla Malinkowa při witanju. „Zwěsćam stupacy njezajim za serbske naležnosće – tež to je přičina, zo rěč mrěje“, komentowaše Sieghard Kozel jenož snadny kruh přitomnych.
Słuchoknihaz basnjemi
Choćebuska hudźbna nazyma z třomi prapremjerami
Choćebuz (UL/SN). Lětuša „42. Choćebuzka hudźbna nazyma“ bu wčera z orchestrowym koncertom zakónčena. Zdobom wabješe zarjadownje ze swjedźenskim koncertom k 20lětnemu wobstaću studijneho směra instrumentalna a spěwna pedagogika Wyšeje šule Choćebuz-Zły Komorow. Z tym bu mnohostronske wukubłanje studentow na kwalifikowanych hudźbnych pedagogow hódnoćene. „Collegium musicum“ zahori pod nawodom prof. dr. Tibora Istvánffyja publikum w derje wopytanej koncertnej žurli Choćebuskeho konserwatorija. W srjedźišću stejachu tři prapremjery. Wot Bernda Weinreicha zanjesechu hudźbnicy „Tři krótke uwertiry“ za smyčkowy orchester. Tu kaž tež při wšitkich dalšich poskitkach přeswědči orchester z preciznej interpretaciju po intensiwnym probowym dźěle.
Hanka Fascyna
Koncert kaž stawizniska hodźina
Z lóštnym zhromadnym spěwanjom je so wutoru wječor w Pančicach-Kukowje lětuši posledni z cyłkownje 14 nazymskich koncertow Załožby za serbski lud zakónčił.
Pančicy-Kukow (BW/SN). Wjace hač 60 ludźi młódšeje, srjedźneje a staršeje staroby bě zawčerawšim na koncert skupiny Přezpólni w „Starej hospodźe“ přišło. Młodźi mužojo a pacholjo z klóšterskich wsow wokoło swojeho nawody Fabiana Kaulfürsta zanošowachu z jasnym, sylnym a čerstwym hłosom stare serbske ludowe spěwy, kotrež běchu sej ze Smolerjowych zběrkow a z Kraloweho huslerskeho spěwnika wubrali. Tak zaklinča mjez druhim znaty ludowy spěw „Hej witajće hólcy zdaloka“. Slědowachu mjeztym woteznate stare serbske kwasne spěwy, kajkež spěwachu na přikład we Wojerowskej kónčinje, a dalše spěwy wo camprowanju w sakskej Hornjej Łužicy, wo słódnym piwje w Křidowje (Schiedel) a Jěžowje, wo pachołomaj na słužbje w Radworju a w Pančicach a tež žortne štučki, tak wo nješwižnych mandźelskich a njeswěrnych žónskich.
