Jeho korjenje w redakciji sahaja hač do staroby šulerja, jako dźensa 62lětny Marko Wjeńka w młodźinskej redakciji skutkowaše. Po maturje pak je najprjedy w elek­tro-pórclinowni we Wulkej Dubrawje wuknył a so na mištra kwalifikował. W nalěću 1989 nawabichu jeho do „Noweje doby“ a tam „wichor politiskeho přewróta“ dožiwješe, kaž wo wonym času praji. Něšto měsacow do němskeje jednoty 1990 je so na dalekubłanje na Hohenheimskej uniwersiće w Stuttgarće podał. Z wulkim elanom so wróćiwši zwěsći, zo su „stare struktury w Budyšinje krute byli“. Tohodla je rady poskitk Serbskeho ludoweho ansambla přiwzał, hdźež wjacore lěta jako disponent dźěłaše.

Wjeršk běše folklorny festiwal 1996 w USA. Cyły čas skićeše Markej Wjeńce šansu, wjele po puću być, sej nowy swět na zapadźe Němskeje wotkrywać a wězo rjane turneje organizować a přewodźeć.

Pětra Dźisławka (23) z Chasowa znaja čitarjo našeho wječornika hižo jako studenta mediciny, kiž jich prawidłownje wo tym informuje, kak móžeš chorosćam zadźěwać resp. je lěkować. A wězo wo wšěch serbskich słowach, kotrež serbski pacient za rozmołwu ze serbskim lěkarjom trjeba. W redakciji je z časa po złoženju matury w lěću přeco zaso rady widźany „hóstny redaktor“, wšako mnohostronsce derje pisa a stajnje sep idejow přinošuje. Lětsa nas student we 8. semestrje, kiž w serbskim internaće w Lipsku bydli, redakciju tež jako stilizator-korektor podpěruje.

We wólnym času zaběra so wjele z pisanjom a z hudźbu. Pětr je čłon wš­elakich towarstwow: Sorabija Lipsk, ­Radworski młodźinski klub, Zwjazk serbskich wuměłcow, Maćica Serbska a nic naposledk Serbska Murja. Rady rapuje tež jako Lil Handrij w hiphopowej trójce Nowa Doba.

Do redakcije je přišoł „připadnje jako wupomhacy lajski stilizator“, kaž sam praji. Druhdźe bychu jeho „wuběrne pjero“ mjenowali. Tola naš w Stralsundźe rodźeny a dźensa w Budyšinje bydlacy kolega Bosćan Nawka radšo druhich do swětła zjawnosće staja hač sebje samoho. Přiwšěm je hižo jako šuler Serbskeho gymnazija w Budyšinje na jewišću młodźinskeho dźiwadła při Němsko-Serbskim ludowym dźiwadle stał, hdźež wón tež do kruha elewow činohrajneho studija słušeše. Tež hudźbje běše wot časa młodosće wusko zwjazany, najprjedy jako redaktor a moderator formata „Hudźba wot młodych – hudźba za młodych“ w tehdom rano wusyłanym předchadniku Radija Satkule Serbskeho rozhłosa. Pozdźišo jako hudźbnik na bijadle abo ze sequencerom (elektroniska připrawa abo software za tworjenje hudźby ze zdźěłanjom datow) mjez druhim w skupinomaj stoned hajtzer a PŠŠ („Pjeć šibali štyrjo“). Rady měšeše žanry wot death metala přez jazz a „klasisku hudźbu“ hač k eksperimentalnym elektroniskim zynkam.

Njeby wona sčasom na prawy kneflk tłóčiła, njebyšće Serbske Nowiny čitać móhli: Bettina Młynkowa, rodźena Lukasec z Chrósćic, je jako „layouterka“ knjeni nad poslednjej staciju do wotedaća ­datajow ­ćišćerni resp. po tym woteběraćelam pdf-abonementa. Zdobom pak je hižo cyle na spočatku redakciji poboku, hdyž wo to dźe „strony zapołožić“, ramik za přinoški. A potom nimo wobdźěłanja fotow cyły proces produkcije přewodźa – ze sylnymi čuwami a njepowalnej dobrej ­naladu. Za čas dowola druhich ma dalše dźěławosće na starosći, na přikład w sekretariaće.