Před něšto dnjemi dóstach zrudźacu powěsć, zo je 16. winowca wuběrny čěski žurnalist, spisowaćel, přełožowar a přećel Serbow Luboš Příhoda (rodź. 1934) zemrěł.

Mjeno Příhody jako žurnalist je zwjazane předewšěm z lětom 1968. Te­hdy wudawaše wón w Liberecu wot 21. do 28. awgusta dwójce wob dźeń nowinu Svobodný Vpřed (Swobodne Doprědka), w kotrejž pisaše přećiwo wobsadźenju Čěskosłowakskeje přez sowjetske a dalše wójska Waršawskeho pakta. Tohodla njemóžeše pozdźišo lěta dołho w medijach dźěłać a tež ničo pod swojim mjenom publikować. Před někotrymi lětami­ je wón swoje dopomnjenki na tutón čas spisał a w dwěmaj knihomaj wudał.

Za Serbow a jich kulturu započa so Příhoda intensiwnje zajimować, jako započach před lětami sobu dźěłać na přihoće wobsaha jara reprezentatiwnych zběrkow Koła Liberecskich awtorow (KAL), kotrymž rěkaja Kalmanach. Jako wón zwěsći, zo móžu jemu něšto wo Serbach poskićić, so jara zwjeseli. A tak bě nimale w kóždym wudaću Serb z přinoškom z Łužicy zastupjeny: Hanka Krawcec, Beno­ Budar, Ingrid Hustetowa a dalši.

Třeći raz změja šulerki a šulerjo nazymu składnosć, so pod fachowym nawodom z rjemjeslniskimi a wobsahowymi aspektami medijoweho dźěła zaběrać.

Budyšin (SN/bn). Tež lětsa poskićitej Serbski rozhłós a Sakski wukubłanski a wupruwowanski kanal (SAEK) dorostej přiležnosć, so zadarmo na „šulerskej akade­miji medije“ wobdźělić. Mjeztym hižo třeći raz změja šulerki a šulerjo 5. lětnika składnosć, w běhu tydźenja pod profesionelnym nawodom zeznajomić so ze zakładami žurnalistiskeho kaž tež techniskeho medijoweho dźěła. Wopytowarjam lońšeho kursa resp. na wšelakich polach hižo nazhonitym oferujetej zarjadowarjej we wobłuku natwarnych seminarow dale so wukmanić.

Nimale 40 lět je Ludwig Kola, žurnalist a wjelelětny nawoda serbskeje redakcije, stawizny Serbskeho rozhłosa sobu pisał. W nocy na 6. september 2018 so jeho žiwjenje po dołhej chorosći dokónči.

Kolebka Ludwiga Kole steješe w Ra­dworju, hdźež bě so 20. oktobra 1931 narodźił. Po gymnaziju w Čěskej a w Bu­dyšinje studowaše w Lipsku. Jako wukubłany diplomowy žurnalist dźěłaše najprjedy w redakciji dźěćaceho časopisa Płomjo. Jeho rozhłosowy čas zahaji so w tehdyšim Zhorjelskim serbskim studiju. Lěta 1957 bě Serbski rozhłós do Choćebuza přećahnył. Tam je młody rozhłosownik zamołwity nadawk za sebje namakał a pozdźišo zhromadnje ze swójbu druhu domiznu.

Hižo zaso Njebjelčicy, tajke běchu reakcije na připowědź, zo tam filmowy team nahrawa. Ja pak praju, derje tak. Kóžda komuna ma prawo na to, swoje ideje z wobydlerjemi a na jich dobro – wosebje za při­chodne generacije – zwoprawdźić a je zjawnje šěrić. Je trjeba, zo wjesnjanosta a gmejnska rada nitki hromadźe wjedu. To so w Njebjelčicach radźi. A to móže zjaw­nosć wědźeć. Medijowy projekt Sukuma Arts šěri mysle wo tym, kak kedźbliwje zamóže čłowjek z přirodu wobchadźeć. Tema­­ to, kotruž w tamnišej gmejnje zwoprawdźeja a kotraž nas wšitkich nastupa. Tři minuty filma maja na kóncu wo tym powědać. Za to je team městnosće a ludźi, kotřiž jón tam přewodźachu, dokładnje zapopadnył. Silvio Reinecke a mnozy dalši to začuwachu. Kameraludźo su nawodu twarskeho zawoda Reinecku filmowali, kiž jim roz­ło­ži, što ze starymi woknami a cyhe­lemi činja. Jenož jedyn přikład to na dobro wšěch a přichoda. Milenka Rječcyna