Tež dźensa je wona na tutu a třeću stronu aktualneho wudaća našeho wječornika hladała, doniž njeje so nowina na puć do čitarstwa podała. 31lětna layouterka ma nimo stron wšědneho dźenika tež Dźěćiznak, nawěški a Rozhlad nic jenož optisce na starosći. Wšako hlada maćernorěčna Serbowka tež sobu na napisma a teksty, zo by k rěčnej kwaliće přinošowała. Tak hdys a hdys njezrozumliwe sady markěruje, zo bychmy při přehladanju stron a korekturach artiklow hnydom widźeli, hdźež dyrbimy so hišće wosebje gratu přimać.

Zo so Kathrin z wosebitym zapalom zestajenju rozprawow wo sporće wěnuje, njeje žanoho dźiwa: Wona je horliwa sportowča a hraje mjeztym dźesać lět wolejbul w towarstwje Viktoria Worklecy. Kathrin běše sobuzałožerka holčeho mustwa „Dźiwje micki“. Hdyž ličba hrajerkow hižo njedosahaše, su před pjeć lětami z cyłkom z Pančic fuzioněrowali. Dwě lěće trenowaše mustwo holčeho dorosta. So wě, zo w lěću rady bičwolejbul hraje. To pak njeje wšo: Kathrin ma c-licencu sudnicy, z kotrejž smě samo na krajnej runinje hwizdać.

Do redakcije Serbskich Nowin loni nazymu zastupiwši je Milan Pawlik započał, sej cyle staru wosobinsku žiłku znowa wotkryć. Hižo na šuli běše jemu najlubša zaběra, w serbšćinje a němčinje při pisanju nastawkow swoje myslički do logiskeho a formalneho porjadka přinjesć. Najprjedy pak wjedźeše jeho puć po maturje 1991 na tehdom hišće „Serbskej rozšěrjenej wyšej šuli“ do Ratingena blisko Düsseldorfa. Milan bě so za ciwilnu město wojerskeje słužby rozsudźił a dźěłaše jako pomocny hladar w geronto-psychiatriskej chorowni. Po tym so do Berlina poda. Multikulturna metropola inspirowaše młodeho Serba, formy wosobinskeho wuměłskeho wuraza wuspytować. To so wosebje w molerstwje a rysowanju kaž tež na polu grafiki a elektroniskeje hudźby na kompjuteru stawaše. Swoje žiwjenje financowaše z dźěłom w domjacym zastaranju chorych.

Štóž na mejlowu adresu w impresumje Serbskich Nowin pisa, ma ju jako prěnju čitarku: Claudia Koskowa rozdźěluje posyłki čitarjow, swobodnych awtorow a dalšich ludźi, kotřiž so na naš wječornik wobroćeja, w redakciji. Wona so tež wo wobličenje honorarow za teksty a fota a zapisanje terminow do protyčki stara. To stej móličkej dźělej mnohostronskeje dźěławosće Budyšanki. Pjatk budźe tomu 35 lět, zo je swoje wukubłanje w Ludowym nakładnistwje Domowina (LND) jako pisarka a stenotypistka započała. Tehdom je wšě wotrjady LND zeznała. Wot lěta 1993 dźěła jako sekretarka w Serbskich Nowinach. Tule je Claudia tež knjeni předstwy mjeztym štwórteho šefredaktora. Njezapomnity je čas Benedikta Dyrlicha. Běše napinacy, haj wužadowacy, ale přiwšěm dobry čas, kotryž parować nochce. Wjele je nawuknyła – to najwažniše: „Trjebaš w redakciji dźenika dobre čuwy a njesměš přejara čućiwa być.“

Jeho korjenje w redakciji sahaja hač do staroby šulerja, jako dźensa 62lětny Marko Wjeńka w młodźinskej redakciji skutkowaše. Po maturje pak je najprjedy w elek­tro-pórclinowni we Wulkej Dubrawje wuknył a so na mištra kwalifikował. W nalěću 1989 nawabichu jeho do „Noweje doby“ a tam „wichor politiskeho přewróta“ dožiwješe, kaž wo wonym času praji. Něšto měsacow do němskeje jednoty 1990 je so na dalekubłanje na Hohenheimskej uniwersiće w Stuttgarće podał. Z wulkim elanom so wróćiwši zwěsći, zo su „stare struktury w Budyšinje krute byli“. Tohodla je rady poskitk Serbskeho ludoweho ansambla přiwzał, hdźež wjacore lěta jako disponent dźěłaše.

Wjeršk běše folklorny festiwal 1996 w USA. Cyły čas skićeše Markej Wjeńce šansu, wjele po puću być, sej nowy swět na zapadźe Němskeje wotkrywać a wězo rjane turneje organizować a přewodźeć.