Dźěći w pěstowarni zawjeseliła
Knjeni Kolcyna z Radworja je njedawno tamniši serbski katolski dźěćacy dom wopytała, zo móhła najmłódšim dźěćom kubłanišća nowu knihu „Pingufant za Paula” předstajić a stawiznu předčitać. Wulke dźěći wobhladachu sej mjenujcy samsny čas „Pismikowu kekliju” w Budyskim Dźiwadle na hrodźe. Knjeni Kolcyna je rumnosć přijomnje spřihotowała a nas lubje powitała. W rukomaj měješe wonu knihu: Paul, bydlacy ze staršimaj a sotru we wulkim měsće, ma bórze narodniny a njewšědne přeće. Wón přeje sej mjenujcy elefanta. Ale mać a nan jemu při wšej lubosći tute přeće spjelnić njemóžetaj. Tróšku zludany Paul rozsud staršeju akceptuje a přeje sej tuž pinguina. Tola tež za pinguina njeje tajke měšćanske bydlenje prawy žiwjenski rum. Što nětko? Narodniski dźeń so bliži a Paul bywa přeco bóle njeměrny. Kotre zwěrjo drje je dóstał? Sće-li wćipni, to maće hnydom přeće k hodam, lube dźěći. Nam je so stawizna jara lubiła. Knjeni Kolcyna měješe samo hišće wumolowanki sobu. Wutrobny dźak jej wuprajimy za zabawne dopołdnjo. Dźěći Radworskeho katolskeho
dźěćaceho doma
Nazyma nas powita ...
Nazyma nas powita Po dotal jara miłych dnjach nětko skónčnje
nazymu witamy. Dny bywaja dźeń a krótše,
štož Bianka Wjeńcyna w basni rjenje wopisuje. W tajkich dnjach je ćim rjeńšo w ćopłej stwě sedźeć a sej rjanu knihu popřeć. Pohladajće tola raz, z kotrymi knihami su so dźěći minjeny
čas zaběrali abo zeznali. Waš Dźěćiznak
Zaspane słónčko Nazyma, hlej nazyma
sej palcy wotběha,
za słónčkom, kotrež chowa so
hižo zahe nawječor. „Maći, praj mi, čehodla
dźe słónčko hižo do łoža?“
„Měsačk słužbu přewozmje,
hwězdam swěcu zapinje!“. Nazyma sej rěčeć da:
„Njech słónčko drěmota!
Zo klětu zas, do nalěća
wuspane so smějkota“. Bianka Wjeńcyna
Konjaca kniha „Za wšě pady přećelki!“ w LND zaso předleži
W lěće 2014 wušła a spěšnje wupředata prěnja
serbska konjaca kniha „Za wšě pady přećelki!“ wot Lubiny Hajduk-Veljkovićoweje je wotnětka w dalšim nakładźe přistupna. Z tym dóstanu wšitcy fanojo konjacych knihow wot 9 lět składnosć, so z Anju
a Paulu do jeju swěta podać. Přetož holcy matej starosće: Jurkec jěchanski dwór w Płóšecach, hdźež nimale wšón swój swobodny čas přežiwjetej, je wohroženy. Borbora, mějićelka dwora, njemóže bance hižo kredit wróćo płaćić. Jeli njenańdźe tak spěšnje kaž móžno nowych šulerjow, budźe jedneho
z konjow předać dyrbjeć. Přećelce pak matej plan, kak dalšich zajimcow
přiwabić. Njezaměnliwe ilustracije Štefana Hanuša
knihu wobohaćeja. Měrka Mětowa
Wjele nazhonjenjow zběrał
K fotam:
1 Na jeepowej safari je so młody Serb
z plahowanjom oliwow na kupje zeznajomił.
2 Dobra nalada a pozitiwne wuprudźenje
dźě njesmětej animaterej pobrachować.
3 Aquafit w morju, před wjace hač 50 ludźimi, je jedne z wosebitych dopomnjenkow
Adriana Mički na čas na Mallorce.
4 Španiska kupa wabi z rjanymi
městačkami, kaž tu Alcúdia.
5 Z přećelemi je sej Adrian Mička
časćišo při přibrjohu wolejbul zahrał.
6 Zaliw z tirkisnej wodu
7 Kóžde lěto přiwabja najwjetša
kupa Balearow syły turistow.
8 Palmy a tirkisne zaliwy
postajeja krajinu Mallorci.
W nazymskim semestrje započa Adrian Mička
z Bronja swój studij wučerstwa za srjedźnu šulu
w předmjetomaj biologija a sport w Lipsku. Po maturje, kotruž bě loni na Serbskim gymnaziju
w Budyšinje złožił, chcyše najprjedy do wójska hić. W tym času pak so na ruce zrani, tak zo dyrbješe za alternatiwami pytać. „W interneće čitach wo animaterstwje, štož klinčeše zajimawe. A tak sej myslach, zo bych to raz wuspytać móhł”, powěda
Mjez sobu sej basnje přednjesli
Ja słyšu hižo zdaloka,
kak ludźo tam wótře hejsuja,
rejuja, hudźa, so raduja,
a naraz wołaja:
Sorabija haleluja! Zhromadnosć so powjetša,
přećeljo so zetkuja,
přeco wjac tam chwataja,
we mni pohon wubudźa.
Tam mje ćehnje, tam chcu ja.
Što drje ja w měsće chcu, hdźež ani nikoh njeznaju? Za zhromadnosću pytam, piwo pak ja piju sam. Sam ja du do zwěrjenca, čuju so kaž wopica, kiž ani nima přećela, a w’ wostudźe so zatepja. Tajki wšak ja nochcu być - wupuć je Sorabija!
Lydija Matikec (z łopjenom) wuhódnoći stacije
w Centrifuze. Za wuběrne wuslědki su sej před njej sedźacy nowačkojo přiklesk zasłužili. Kryštof Peršin z Čěskeje přebywa jako stipendiat Załožby za serbski lud wotnětka dwaj semestraj w Lipsku. W swojej basni wón zhromadźenym studentam přeradźa, čehodla chce času Sorabiji přisłušeć.
Tykancyspěwanjew Sulšecach
Spočatk oktobra pobychu Róžeńčenjo kaž kóžde lěto w delnich Sulšecach, zo bychu tam dołholětnu tradiciju tykancyspěwanja hajili. Hišće pjatk do toho pak njebě jasne, hač tam docyła pojědu, wšako běštaj so jenož dwaj młodostnaj přizjewiłoj. Tuž so tež někotři młodźi nanojo sobu na puć do Sulšec
podachu, zo njeby tradicija wusnyła. Wot popołdnja hač do
nimale połnocy běchu woni we wsy po puću a prošachu wo tykanc, palenc a fenk. W přichodźe dyrbjeli trochu prjedy startować, wšako někotři domoródni kritizowachu, zo tam zdźěla hakle wječor napoł jědnaćich klinkachu – to dźe dźěći hižo kruće spja. Tekst a foto: Konstantin Hrjehor
Znowa wulkuparty swjećili
Party Němsko-serbskeho přećelstwa (DSF) je znowa tójšto
młodostnych do Konjec přiwabiła. A naročne přihoty a prócowanja wokoło natwara a organizacije hudźbnych přinoškow młodźinskeho kluba Konjecy Šunow su so wudanili. Tak smědźachu so hosćo hižo pjatk wječor na temperamentny wustup serbskeje live skupiny
„Brankatschki‟ kaž tež na DJja Scalu wjeselić. Sobotu móžachu
potom w technowej rumnosći, na hłownym jewišću a bróžni k hudźbje serbskich DJjow rejować. Wo porjadnu partyjowu atmosferu
starachu so mjez druhim Tadej Špitank alias DLVRD kaž tež duo Jan Helemann a Julian Bulank, znataj pod mjenom JanH&Zauta. Hač do pózdnjeje nocy młodostni w Konjecach swjećachu a dachu sej
wosebitu hudźbnu wšelakorosć lubić. Tekst a foto: Jan Bogusz
W Drježdźanach w muzeju byli
8. a 9. lětnik Wóslinčanskeje wyšeje šule
poda so kónc septembra z ćahom do wojersko-historiskeho muzeja w Drježdźanach. Po tym zo běchu so šulerki a šulerjo w stawizniskej wučbje intensiwnje z Prěnjej a Druhej swětowej wójnu rozestajeli, wobdźělichu so
w muzeju k tutymaj temomaj na přednošku. Mnohe zajimawe informacije k surowymaj wójnomaj sej při tym přiswojichu. Na kóncu pobychu wšitcy hišće na wěži třiróžkateho nowotwara při muzeju, kiž ma na bombarděrowanje sakskeje krajneje stolicy
dopominać.
Z hłowu połnych nowych informacijow
a zaćišćow so wuknjacy z Wóslinka na
krasnym nazymskim dnju zaso nawróćichu.
tekst a foto: Daniela Jawinski
Wotchadna jězba Ralbičanskeje dźesatki
Spočatk septembra poda so 10. lětnik Ralbičanskeje wyšeje šule na wotchadnu jězbu na najwjetšu kupu Němskeje, Rujany. Dohromady přebywachmy tam pjeć dnjow a chcychmy sej rjanu kónčinu wotkryć. Rjadowniski wučer knjez Rjeda a wučerka knjeni Pešmanowa měještaj wotměnjawy plan za nas spřihotowany. Póndźelu so dyrdomdejstwo w Ralbicach započa, hdźež nas bus rano zahe wotewza. Na sydomhodźinskej jězbje
wužiwachmy kóždy wokomik, so na někajke wašnje zaběrać: pak přez rozmołwu, z małej gymnastiku
w přestawkach (tu njesmě wězo wubědźowanje z knjezom Rjedu a někotrymi hólcami w ležnych zepěrach
falować) abo spěwanje najwšelakorišich pěsničkow. Jako sej dojědźechmy, rozdźělichmy sej stwy. Wječor běše hišće młody a njemějachmy daloko k morju, tuž zapakowachmy sej wolejbul, mobilny wolejbulowy sak kaž tež přikrywy a podachmy so skónčnje k přibrjohej. Někotři
z nas pytachu za kamjenjemi z dźěrku, hólcy hrajachu wolejbul, tamni tyknychu tež raz wulki palc do wody, dalši wobkedźbowachu krasne barby na njebju při chowanju słónca. Zbožowni zakónčichmy prěni dźeń.
Zhromadnje jabłuka šćipali
Na zahrodźe Njebjelčanskeje pěstowarnje steji tóšto jabłučinow. Kóžde lěto w septembrje wotměwa so tam zhromadne popołdnjo ze staršimi
a dźěćimi, při čimž jabłuka šćipaja. Tež lětsa bě zaso wjele pomocnikow přichwatało a wunošk běše přewšo bohaty. Wjac hač 500 litrow jabłučkoweje brěčki su z płodow nadźěłali, kiž steja nětko za dźěći w pěstowarni k dispoziciji. Po šćipanju sadu dachu sej wšitcy wot kubłarkow přihotowany přikusk zesłodźeć. tekst a fota: Claudia Liznarjowa
