oheń!
Wojerowsku farmuwopytali
Domjacy skót je dźěćom stajnje wulka radosć.
W dźensnišim Dźěćiznaku chcemy wam někotre z nich předstajić. Dźěći Worklečanskeje pěstowarnje a Radworskeje zakładneje šule su so minjene tydźenje ze zwěrjatami zaběrali. Maće-li tež wy zwěrjo doma, podajće Dźěćiznakej w běhu lěća waše dožiwjenja z nimi!
We wobłuku swojeho fachoweho dźěła zaběra so naš kubłar we wukubłanju knjez Bulank z nami tučasnje
z temu „zwěrjata na burskim statoku”. Tydźensce wobjednawamy k tomu jedne nowe zwěrjo, kaž na přikład konja, wowcu, kruwu, kokoš abo nukla. Nawuknjemy, što kóžde zwěrjo žerje, kak je prawje pomjenujemy, hdźe je na burskim statoku namakamy abo kotre wosebite wudźěłki nam zwěrjo dawa. Wězo sej tež kóžde zwěrjo we woprawdźitosći zhromadnje wobhladamy. K tomu wopytamy přeco zaso druhi statok, hródź abo pastwu, hdźež wšelake zwěrjata namakamy. Jako skupinski wjeršk wulećachmy sej, mała skupina Worklečanskeho dźěćaceho dnjoweho přebywanišća „K wódnemu mužej“, zhromadnje
Z domjacym skotom so zaběrali
Lukaš Vcelich
Mamy doma kruwu. Sym jej mjeno Mući dał. Wona je bruna a běła. Mući žerje wows, syno, trawu, sad a zeleninu. Wona pije mloko abo wodu. Doma mamy hródź. Najradšo Mući žerje abo jenož
wokoło leži a ruje.
Józef Bauch Doma mamy byka. Sym ju Heinc mjenował. Wón je cyle bruny. Heinc žerje najradšo trawu, syno a mlóče. Wón pije wjele wody. Heinc je cyły dźeń wonka na pastwje. Najradšo na łuce žerje a ruje.
Milan Wendt ma kóčku Loti. Kóčka wot Rosalie Šnajderec pak rěka Minka. Kóčka Purzel pak słuša Lilly Rječkec (wotlěwa).Serafina Mičkec Moje najlubše zwěrjo je kóčka. Mamy doma tři kóčki. Moja najlubša kóčka rěka Blacky. Blacky je cyle čorna. Naše kóčki najradšo mjaso abo kupjenu picu z tyzy žeru. Kóčki pija mloko abo wodu. Blacky bydli pola nas na dworje. Rady pak je w přirodźe. Rady sej z Blacky hrajkam abo ju majkam. Kóčki tež rady myše łója.
Psyk Marthy Wenclec rěka Venus (naprawo). A tež Leńka
Henichec ma doma psyka z mjenom Lotta, kotraž je cyle běła.
Georg Cech ma doma tři nukle.Beno Šefer sej rady z psykom Fenju hrajka.Milenka Eizeltec so doma
rady z kóčkami pleńči.
Wjes złe časy dožiwiła
Do 800lětnych stawiznow Bukec pohladane
Wobhladaš-li sej Bukecy, tak zjewi so wjes ze swojej prěnjej cyrkwju před 800 lětami tež prěni raz w swětle stawiznow. To sta so 25. februara 1222. Biskop Bruno II. Mišnjanski přepisa z wopismom cyrkej a sydlišćo Bukewicz Budyskemu tachantstwu. Tute na wyšinje ležace sydlišćo (300 metrow nad mórskej hładźinu) namakamy na poł puća z Budyšina do směra na Lubij. W běhu časa su Bukecy mnoho wosebitosćow dóstali. Nimo toho pobrachuja starše archeologiske namakanki. Po wšěm zdaću eksistowaštej něhdy dwě sydlišći, w rozdźělnym času nastatej, kotrejž stej pozdźišo hromadźe zrostłoj. Starši dźěl drje bě wona wjeska, kotraž je so na trochu škitanej sewjernej kromje wyšiny wuwiła a kotraž bě słowjanskeho pochada. Za to rěči mjeno Bukowica, pokazka na „městno w bukowym lěsu“. Pozdźišo, jako bu słowjanski sydlenski rum wot zažneho 10. lětstotka do tak mjenowaneho zažnofeudalneho němskeho knjejstwa zarjadowany, je so dalše sydlišćo wuwiło.
Folklornej ansamblej z Łužicy a z Frankskeje zwjazuje zhromadna reja ...
Na festiwalach po wšěm swěće zetkach chětro zajimawych ludźi. Tak je so mi stajnje na festiwalu „Łužica“ w Chrósćicach a Hochozy šło a tež festiwal dudakow w Slepom minjeny kónc tydźenja w Slepom w tym žane wuwzaće njebě.
Na swjedźenskich kemšach mi woni hižo napadnychu w swojich narodnych drastach z tójšto čerwjenymi elementami. Drasta bě mi někak znata a myslach hnydom na rybarjow. Zo ležach z tym prawje, mje w rozmołwje z čłonami Rejwanskeho a folklorneho ansambla Ihna na 9. mjezynarodnym festiwalu dudakow w Slepom minjeny kónc tydźenja ćim bóle zwjeseli.
Spoken word serbsce? Haj, to dźe!
Publikum wot prěnjeho serbskeho spoken word-zarjadowanja a noweho zynkonošaka Noweje Doby zahorjeny
Młoda serbska literatura a hudźba steještej w srjedźišću sobotneho zarjadowanja pod hesłom Lit|a|pop, kotrež nasta na iniciatiwu intendanta SLA Tomasa Kreibicha-Nawki a jednaćela LND Symana Pětra Cyža. Wjace hač sto zajimcow na zahrodźe SLA pod Röhrscheidtowej baštu w Budyšinje smědźeše hnydom dwě premjerje dožiwić. Prěnja wěnowaše so žanrej „Spoken word“, w kotrymž poeća a poetki publikumej teksty z wěstej performance předstajeja. W serbskej rěči tónle žanr předstajowanskeho wuměłstwa hišće njeeksistowaše. Hač do nětka! Młodu serbsku literaturu woswjećić, pisacym jewišćo skićić a zdobom wuhlad na wuspěch garantować, to běchu zakładne intencije iniciatorow. A wupłody toho hódnoćeše sobotu publikum ze sylnym aplawsom.
Hród w Delnim Wujězdźe móhł perspektiwu měć, jeli by mějićel ...
Pohladnicy powědaja wo dawnych časach, swědča wo podawkach a ludźoch. Alfons Handrik wotkrywa nam swět, na kotryž smy minjene lěta nimale pozabyli.
Dokładnje sto lět stara pohladnica dopomina z třomi dalšimi motiwami tež na zajimawe stawizny impozantneho hrodu w Delnim Wujězdźe. W sydlišću, kotrež bu 1348 prěni raz pisomnje naspomnjene, je w 16. lětstotku Caspar hrabja von Nostitz hród natwarił. Po 120 lětach je hrabja von Gersdorff dał hród, kotryž bě jemu přemały, zwottorhać a w běhu štyrjoch lět bu wot 1738 po planach italskeho architekta nowy hród, kaž jón dźensa hišće znajemy, natwarjeny. Do noweho hroda bu hižo 1745 tež přechodnje w Klukšu załoženy prědarski a wučerski seminar zaměstnjeny. Spočatnje w baroknym stilu natwarjeny hród, hdźež bě tež kapałka z wołtarjom a pišćelemi, bu w 19. lětstotku w stilu nowoklasicizma přetwarjeny. Třiposchodowy praworóžkowy twar je 48,5 metrow dołhi, 18,5 metrow šěroki a 13,5 metrow wysoki. Cyły wulki twar kryje walbowa třěcha. Cyłkowna płonina wšěch hač do štyri metry wysokich rumnosćow wučinja 2 700 kwadratnych metrow.
Za družki bě horcota wužadanje
Za družki bě Bože ćěło lětsa wulke wužadanje, wšako dyrbjachu horcotu znjesć. Přiwšěm je so wjele holcow katolsku narodnu drastu zwoblěkało. Hač w Ralbicach, Wotrowje, Chrósćicach, Radworju, Pančicach-Kukowje, Njebjelčicach,
Budyšinje abo Kulowje, wšudźe běchu družki w procesionach
sobu kročili, štož běše zaso krasny napohlad.Foto: Tomaš Šołta
Kubłanišći na hrajnišću so wubědźowałoj
Koparki a koparjo Worklečanskeho horta běchu sej njedawno dźěći Chróšćanskeho horta na koparski derby přeprosyli. Je to po zwučenym wašnju tradicija, kotruž hižo wjele lět pěstuja. Wobě zarjadnišći zestajištej dwě mustwje z měšanymi hrajerjemi. Wšědny trening za kondiciju při tym
pomhaše, zo móžachu so z najlěpšimi hrajerjemi a hrajerkami na kopanišćo
podać. Holcy jako cheerleadery našich koparjow a naše koparki na hrajnišću witachu, tak zo bě dypkownje zakop. Hraješe so po šemje kóždy přećiwo kóždemu. Po napjatej dobrej hodźinje steješe njerozsudnje. Nětko běchu wrotarjo jara prašani, zo bychu derje dosć wrota škitali. Na kóncu wudoby sej mustwo Worklecy 2 prěnje městno. Wězo běchu tež za hłódne brjuchi kołbaska z całtu a napoje přihotowane. Tak so poradźene popołdnjo miny. Bjez někajkich zranjenjow so cyła kopica dźěći derje domoj nawróći. Hač do přichodneho lěta na hrajnišću
w Chrósćicach! Wutrobny dźak wšitkim pomocnikam a darićelam za koparsku akciju. Tekst a fota: W mjenje Worklečan horta „K wódnemu mužej“ Bernadett Lanzyna
Pućowanski dźeń přez Wojerecy na Hory
Ja pućuju rad do swěta ... Wšudźe něšto nazhoniš, mudriši so nawróćiš.
Tute linki znateho spěwa wopisuja wulkotnje naš pućowanski dźeń,
kotryž nas lětsa w nalěću do Horow, ródneje wsy našich sobušulerjow,
wjedźeše. Ze šule nastupichmy puć přez rjane, Wojerowske stare město. Knjez Pink, kiž nas přewodźeše, móžeše nam mnoho
zajimaweho wo twarjenjach a znatych
wosobinach města powědać. Tak dźěchmy nimo domu, w kotrymž bě Konrad Zuse wotrostł a běchmy hordźi, zo pochadźeše sobuzałožer kompjuteroweje techniki z našeho ródneho města. Tež Wojerowsku měšćansku radnicu smědźachmy sej wobhladać. Na naměsće zajimowachmy so wosebje za napisy na póstowym stołpje. Přez małe pućiki stareho města podachmy so do małeho parka, hdźež hižo přikrywy za picknick na nas
čakachu. Při lěčnych temperaturach a krasnym módrym njebju móžachmy sej samo słódny lód zesłodźeć dać. Tak wočerstwjeni njepadny nam dalši dołhi puć podłu
Čorneho Halštrowa docyła ćežko.
