Lajske wuměłske ćěleso je přeprosyło na woprawdźity serbski lěćny kulturny wjeršk

Wulki swjatk ze swjedźenjom a přewšo wotměnjawym programom, dobrej naladu a sylnym přikleskom publikuma bě wupłód intensiwnych přihotow Serbskeho folklorneho ansambla Wu­dwor (SFAW) na swoje 42. lětne wobstaće. Pod hesłom „40 lět a žadyn kónc wotwidźeć njeje“ bě minjeny kónc tydźenja wšědnje wjacore sta hosći na Smolic statok do Hórkow na Mjezynarodny spěwny a rejwanski swjedźeń přichwatało, a je sej reje, spěwy kaž tež dźiwadło lubić dało.

Projekt „Z TOBU – Bohu swjećene lěto“ je wšitkim zajimcam wotewrjeny, dźěćom, młodostnym a staršim ludźom

Na lětuši oktober cyłe swójby hižo z wulkej napjatosću čakaja. Wšako wotměje so w tym měsacu kulturny wjeršk: spěwohra „Z TOBU – Bohu swjećene lěto“ na jewišću Chróšćanskeje „Jednoty“. Milenka Rječcyna je so z iniciatoromaj Sabinu Lanzynej a Marcelom Hozu rozmołwjała.

Je Wamaj ideja za musical dlěje we hłowje chodźiła abo běše to skerje spontana mysl, zo dyrbi so na tutym polu zaso jónu něšto činić?

Čłowjeska njedospołnosć a žadosć za zbožom natwarjeja na rozsudy čłowjeka w běhu žiwjenja. Rady bychu mnozy čas wróćo wjerćeli a so hinak rozsudźili. To je tež wobsah noweje powědki wo Krabaće w Čornym Chołmcu.

Połni wočakowanjow a z wěstymi předstawami čaka tójšto lubowarjow Čornochołmčanskich Krabatowych swjedźenskich hrow kóžde lěto na zahajenje hrajneje sezony w tamnišim Krabatowym młynje. Lětsa, po dwěmaj lětomaj bjez Krabata, su wočakowanje ćim wjetše. Na to běštej so tež cyłk lajskich a powołanskich wuměłcow kaž tež mustwo wokoło režisera Alexandera Siebecke nastajiłoj. Wužadanje bě wulke, na dobry wothłós hry lěta 2019 na­wjazać, a přihladowarjam skićić napjatu a zabawjacu stawiznu wokoło Krabata.

Z wjeselom a dźakom smědźachmy lětsa dźeń dźěsća woswjećić.

Srjedu, na dźeń dźěsća, podachmy so pěši na lód do

Kozarc. To bě za krótke nohi daloki puć. Lód pak ćim lěpje słodźeše. Po wo­bje­dźe sej hnydom wšitcy wusnychmy.

Nazajtra, wutoru, nóž­ko­wa­chmy do lěsa, zo bychmy tam cyły dźeń přebywali. Rja­ny to čas, takle zhromadnje

w lěsu, cyle bjez hrajkow. Tak twarjachmy sej z hałuzow budy, wob­kedź­bo­wa­chmy přirodu, spěwachmy sej ludowe spěwy a nichtó njepaseše ani ku­ska wostudy. K wobjedu dachmy sej pakćik z chłóšćenkami zesłodźeć. Na tymle městnje wuprajamy słódny dźak šulskej kuchni w Ralbicach, kiž nas hižo někotre lěta z wo­bjedom zastaruje.

Po wobjedźe pak wobhladachmy sej sta­wi­zničku. W lěsu běchmy w swojim elemenće, tak zo nochcyše nichtó z nas spać.

Prěni dźeń, póndźelu, poby­chmy

w Budyskej kofejowni Valentin.

So suwać, skakać, wa­zyć, to so