Pod hesłom „Gromaźe njejsy sam“ piše Daniel Häfner w junijskim wudaću Rozhlada wo subkulturnych serbskich festiwalach a zwuraznja, zo stej zhromadnosć a wuwiwanje syće – zwjazaneje z načasnymi formami kultury – wosebitosć tajkichle swjedźenjow. Wón je přeswědčeny, zo je to žiwe to, štož serbskosć wučinja.

Na slědach Jana Arnošta Bohaboja Hatasa podawa so Evelyn Fiebiger do hłubokosće stawiznow (zdźěla) pozabyteho serbskeho intelektualneho. Wona rysuje žiwjenjoběh Hatasa, jeho wobstejnosće a skutkowanje, ale tež swójbne zwiski a wosobinske hódnoty.

Tež nastawk wo hižo w mejskim wudaću Rozhlada so jewjacej mjenowědnej tematice junijske wudaće wobsahuje: Bernd Koenitz so diskusiji Měrka Šołty wo pochadźe mjena wsy Měrkow přizamknje a čitarjej swoje aktualne (wotchilace) dopóznaća zdźěla.

Cejdejka w fokusu je tónkróć „Natočene – hercy, dopijće!“ Chróšćanskich muzikantow. Chrysta Meškankowa wopisuje po za nju znatym wašnju hudźbny cyłk a dokumentuje wobsah zynkonošaka.