Měznik jón něchtó mjenowaše, wony dźeń 17. nowembra 2018 w Slepom. Tam zhromadźeni su to tak začuwali. Mjez nimi běch jedyn ze staršich. Mjez žadnymi lěpšinami staroby je, zo so ći přitomnosć póčnje do historiskeho zwiska zarjadować. Jako 17. nowembra w miłej Slepjanskej cyrkwičce sedźach a po tym w žurli za cyrkwju konstituowanje Serbskeho sejma sobu dožiwich, so mi zdawaše, zo běch to wšo hižo jónu widźał: Mějach un déjà vu. Cyrkej bě „debjena“ ze žonami w swjedźenskej drasće wobeju Łužicow a srjedźneje k tomu, jim poboku swjatočnje zdrasćeni mužojo, swjedźenskosć we wšěch wobličach. Jako po tym w kulturnym centrumje čłonojo Serbskeho sejma swoje powołanske wopisma přijimachu a so za blido zesydachu, starobna prezidentka prěnje zeńdźenje sejma wotewri a gremij prěnje wobzamknjenja schwali, drje wšitkich přitomnych fascinacija wokomika jimaše. To wězo njeběch hižo raz dožiwił. Čehodla so mi tak zda?