Na wopyće pola rěčespytnicy dr. Jany Šołćineje

Krasny to słónčny a jasny dźeń. Z te­ras­y domskeho Šołćic swójby w Hor­njej Kinje maš daloki wid na krajinu, a Łužiske hory tworja přijomnu ku­lisu. Tutón napohlad wuwabja we mni melodiju ludoweho spěwa „Łužica moja, lubo­zny krajo ...“. 55lětna rěčespytnica dr. Jana Šołćina na mnje pohladnje a praji: „Haj, kaž spěw to zwuraznja, tež ja začuwam, hdyž ze swójbu na terasy sedźimy a so wot rjaneje krajiny wobkuzłać damy.“