Róža Domašcyna

Při błudźenku

za Marku Maćijowu 

čas njewotběži wot naju

wuběži wob dźeń

wažimoj sej ćečenje

wobkružujemoj kamjenisko

njezamóžemoj je pohibnyć

čas je w nim zawrjeny kaž we wodźe

w kóždej sekli kotruž wuhladamoj

hdyž woda nimo kamjenja ćeče

čas je přitomny w zatorhnjenjach wětra

kiž wokoło naju kruži přitomny

w kóždym napisanym pismiku

a w pismiku kiž runje pisamoj

wobkedźbujemoj

što z lětami rozkćěje

a z lětami překćěje

ničo njeje dospołnje samsne

ničo so njewospjetuje

wšo so započina