W časach, hdyž su pěstowarske městna dźeń a požadaniše a někotražkuli młoda mać za móžnosću pyta, swoje dźěćo derje zastarane měć, su dnjowe maćerje posledni wućek a pomoc.

Jaseńca (JK/SN). Před dobrymi dźesać lětami je so Gabriela Měrćinkowa rozsudźiła, stać so z kubłarku. Jako dnjowna mać chcyše pomhać, dźěći w předšulskej starobje derje zastarać a staršim kaž tež přećeženym zjawnym pěstowarnjam zmóžnić, swoje winowatosće spjelnić. Wobžarowała Jasčanka swój rozsud ani wokomik njeje, byrnjež so swójbni tehdy na wosebite wobstejnosće hakle zwučić měli. Minjeny lětdźesatk je wona 37 dźěći na puć do zakładneje šule přiho­towała. Wšědnje zastaruje pjeć pjerachow a skići jim runje tajke wuměnjenja kaž zjawna pěstowarnja.

Na jubilejny swjedźeń minjeny pjatk přichwatachu starši dźěći, kotrež Měrćinkowa wokomiknje hlada, ale tež ći, kotřiž su swojich najmjeńšich w dobrymaj rukomaj zamołwiteje a dobreje kubłarki derje zastaranych wědźeli.