Tež w dnjowych přebywanišćach škitne naprawy wažnu rólu hraja

Chrósćicy/Miłoćicy (SN/MiR). Wot 18. meje su dźěćace dnjowe přebywanišća zaso wšitkim wotewrjene. Při tym dźiwaja nošerjo na wosebity škit swojich sobudźěłaćerjow, wosebje pak na tón swojich chowancow a wězo tež staršich, kotřiž swoje dźěći kubłarjam/kubłarkam zaso přewostajeja. „Předpisane naprawy wšitke dodźeržimy, a tych je jara wjele“, ­rozłožuje předsydka Serbskeho šulskeho towarstwa Ludmila Budarjowa. To za­počina so z wupokazanjom, při kotrym zachodźe dźěći rano přiwozmu a připołdnju abo popołdnju zaso wotewzaja. Předpisane su tež rumnosće, w kotrychž so dźěći ze swojej kubłarku/swojim kubłarjom pohibuja. Skupiny maja separatne nuzniki a nimaja žadyn zwisk k tamnym skupinam a dźěćom. A dźěći maja wšědnje pisomnje předpołožić, zo chore njejsu. „Wjeselimy so, kak hordźe a konsekwentnje dźěći nowe prawidła dodźerža. Starši su swoje dźěći derje na wopyt pěstowarnje pod wuměnjenjemi koronapandemije přihotowali“, praji Ludmila Budarjowa.