Mjez hornjołužiskimi konjacymi dworami je Bartušec Šumjelowy na kromje něhdy serbskeje wsy Rakojdy w gmejnje Malešecy swojorazny. Wězo móžeš tu jěchać wuknyć a wšelake druhe posłužby wužiwać, kotrež lubowarjam koni na tajkich dworach poskićeja. Na jedyn wobłuk pak je mějićel Ekhard Bartuš wosebje hordy. Jězby z kuču a kursy za přichodnych wodźerjow kučow 74lětnemu wosebje na wutrobje leža.

„Stara wjesnjanka praješe, zo sym najprjedy wuknył z konjacym zapřahom jězdźić a hakle po tym běhać“, Rakojdźan měni. W ratarstwje staršeju wotrostły ma wosebity poměr ke konjam a konjacym zapřaham. Nimale 20 lět wobdźěleše so wukubłany ratar za čas NDR na wubědźowanjach jako wušikny wodźer zapřaha. Radosć nad tejle družinu konjaceho sporta bě tomu sobu polěkowała, Šumjelowy dwór wutworić a za to wot 1998 na swójskej pódźe inwestować.

„Lubowach swoje čornaki. Hdyž pak chcych jězby z běłej kwasnej kuču poskićeć, mi rjeknychu, zo so čorne konje k tomu njehodźa. Ćežkeje wutroby je předach a kupich sej šěre šumjele“, wuswětla Ekhard Bartuš mjeno swojeho konjaceho dwora.