Bioratar Ignac Wjesela neple wuchwalujo do Chrósćic přeprošuje

Chrósćicy (SN/MiR). Wšojedne, kajke wjedro mamy –, hdyž su płody zrałe, čaka na ratarjow dźěło. Tuchwilu zběraja na wšěch polach běrny, neple abo kulki – cyle po tym, w kotrej kónčinje bur swoje ratarstwo wobhospodari, rěka tak za čłowjeka přewšo wužitna dula ze swójby wrónidłowych rostlinow. Ignac Wjesela ratari w Chrósćicach. Tež wón a jeho sobudźěłaćerjo kaž tež pomocnicy tuchwilu neple zběraja. „Aktualnje stej dwě družinje zrałej“, tak bioratar powěda, „dalše hišće trjebaja. Spadki, kotrež smy zašły čas měli, zrawjenje neplow trochu podlěša.“ W cyłku maja na Wjeselic polach dźesać wšelkich družinow nepli. „Lěpšina, hdyž telko družinow plahuju je, zo je kóžde lěto znajmjeńša jedna družina wosebje derje z klimatiskimi wobstejnosćemi wobchadźała, dalša nic. Tak su žně lěto wob lěto wurunane. Wulki wliw na to, kak dulki bubnja, ma włóžnota. Jedna družina lěpje rosće, hdyž je trochu suche, druha trjeba wjace dešćoweje wody.