Hody w znamjenju čłowjeskosće a z jasnym politiskim poselstwom

Vatikanske město/Budyšin (SN/at/mb/bn). „Ze žłobika nas dźěćo prosy, być hłós tych, kotřiž nimaja hłós: Hłós njewinowatych, kotřiž su pobrachowaceje wody a falowaceho chlěba dla zemrěli; hłós tych, kotřiž njejsu dźěło namakali abo je zhubili; hłós tych, kotřiž su nuzowani, pytacy za lěpšim přichodom ze swojeje domizny ćeknyć a při tym swoje žiwjenje riskěruja a kotřiž su skrupuloznym pašowarjam wustajeni.“ Z tymile słowami namołwješe bamž Franciskus w swojej hodownej narěči, „Jězusa, kiž je so dźensa w Betlehemje narodźił, jako zbóžnika přiwzać. Jězus je wumóžer a wjerch měra.“ Raznje zasudźiwši „grawoćiwy nadpad dnja 7. oktobra“ prošeše wón wěriwych citujo Jezaju, modlić so za to přetworić „mječe na radlicy“ a „palestinske prašenje z prawdźiwym a wutrajnym dialogom“ rozrisać. Wójnu zasadnje šwikajo – mjez druhim naspomniwši aktualne konflikty w Ukrainje, Jemenje, Syriskej, Azerbajdźanje a Armeniskej – žadaše sej bamž, prajić „haj k měrej. To woznamjenja rjec ‚ně‘ hladajo na kóždužkuli wójnu a logiku wójny sameje.