Pančicy-Kukow (CRM/SN). Znowa klinčeše minjenu njedźelu serbski spěw z mnohich ertow w mejskej krasy stejacej zahrodźe klóštra Marijina hwězda. Přetož kaž hižo z dobrej tradiciju běše chór Lipa pod nawodom Jadwigi Kaulfürstoweje zhromadnje z Křesćansko-socialnym kubłanskim skutkom na nalětni koncert přeprosył. Pódla běše tež zaso spěwaca dźěćina, młode Lipki. Wosebity hóstny spěwny cyłk pak běše tónraz Njebjelčanski cyrkwinski chór ze swojim dirigentom Chrystofom Mikławškom.
Znata a zdobom woblubowana lyriska pěseń „Róža słuša do wěnca ...“, spisana wot Handrija Zejlerja a zhudźbnjena wot Korle Awgusta Kocora, přednjeseštej wobaj chóraj zachodnje zhromadnje jako wulki chwalospěw na Serbow hudźbu a rěč a z tym tež na wšě hódnoty, kotrež nas z łužiskej domiznu zwjazuja.
Tak zapřijachu potom Lipjenjo do swojeho programa sadźby kaž „Krasna družka Łužica“, „Maćernu rěč lubuju“ abo tež hnujace solo na serbsku mać „Na cyłym wulkim swěće...“.