Wobornicy hašenje ratarskich mašinow a wuchowanje z nich zeznali
Miłoćicy (SN/MWj). Jenož hišće něšto tydźenjow zańdźe, zo na našich polach zaso syčomłóćawy, kombajny a druhu ćežku ratarsku techniku na žnjach wuhladamy. Hdyž ratarjo při horcym wjedrje žněja, móže tež raz woheń wudyrić abo k njezbožu dóńć, kaž smy to w zašłosći wospjet dožiwili. Potom dyrbja wohnjowi wobornicy spěšnje jednać móc. Minjeny pjatk su so kameradojo ze Smječkec, Wotrowa, Pančic-Kukowa, Žuric a Njebjelčic w Miłoćicach z tym zaběrali, kak móža w tajkim padźe najlěpje pomhać, hdźe přimnyć a hdźe nic a na čo maja při wšěm tym dźiwać.
Rozkładł je jim to agrarny technikar Měrćin Grutka. Wot njeho wobornicy mjez druhim zhonichu, zo je we wulkej syčomłóćawje nimo ćěriwa tež 600 litrow hydrawliskeho wolija. Hdyž so na jednym městnje palić započnje, so płomjenja w běhu pjeć mjeńšin po cyłej mašinje rozpřestrěwaja. „Tohodla je wažne, zo wobornicy wědźa, kak syčomłóćawa funguje a na čo dyrbja w nuznym padźe kedźbować, zo bychu sami sebje škitali a so přidatnym stracham njewustajeli“, techniski fachowc rozłoži.
