Wosrjedź Drježdźan, w susodstwje kulojteho kina na Praskej dróze, je so zašłe lěta „arabska štwórć“ etablěrowała. Z wotpowědnymi hosćencami a wobchodami. Tule móžeš strowe chłóšćenki za přihó­dnu płaćiznu nakupować, a tež swójby z małymi dźěćimi njetrjebaja so bojeć, zo harowace pintlaški wulkim ludźom na čuwy du. Atmosfera je wotputana, kupcy, hosćo a tu bydlacy su jara wšelakeho pochada a tež žiwjenskeho wašnja.

Tudyši wobraz města so do aktualneje diskusije wo wuprajenju kanclera Merza hodźi, haj wšak, je tež poměrnje wjele žonow w islamskim rubišku, w hidźabje. Njesłušam do kruha ludźi, kotřiž maja tajki napohlad za wobohaćenje městow abo wuraz pisaneje towaršnosće. Wosebje w lěću, hdyž nimale kompletnje zababjene žony ze swojim połnahim mužom po měsće dundaja, spóznawaš zastarske potłóčowanje žonow. Přiwšěm pak tule tohorunja wjele žonow syriskeho po­chada nadeńdźeš, kotrež bjez hidźaba modernje a sebjewědomje wustupuja. A pinčnicy w hidźabu, kotrež rozwólnje z hosćimi-mužemi žortuja.