Tak kaž wšudźe druhdźe na serbskich wsach su tež w Smječkečanskim Domje swjateho Jana nałožk mejemjetanja pěstowali. Hižo někotre dny do toho pytachu za to poriki. Wone so na zwučowanjach zetkachu, zo bychu zdźěla hižo znate serbske reje skrućili abo tak derje kaž móžno nazwučowali. Skónčnje tak daloko bě a wšitcy wobydlerjo so při ­najrjeńšim słónčnym wjedrje w parku zetkachu. Swjedźensce zdrasćeni woby­dlerjo a sobudźěłaćerjo k „Wjesele dźensa“ zaćahnychu. Znata reja „Takle wjer­ćimy“ tež přihladowarjow do rejowanja pohnu. Mejskeho krala zwěsćichu w Smječkecach na trochu hinaše wašnje, hač smy to hewak zwučeni. Wobydlerjo wulke kóstki po trawniku mjetachu a najwyša ličba doby. Wočiwidnje zbožowny kral Klaus sej z kralownu Heike walčik zarejowa a po tym cyłu hosćinu na wječer prošeše. Wulki dźak wupra­jamy sobudźěłaćerjam, kotřiž z přidat­nymi słužbami tajke a podobne zarjadowanja sobu zmóžnjeja. Wězo tež kuchni dźak za dobre pohosćenje!