Njedawno wotmě so mjezynarodne zetkanje Syće młodych akademikarjow- sorabistow w Budyskim Serbskim instituće. 21 referentow je tam wo swojich slědźenjach rozprawjało. Někotrych tule w małym serialu předstajamy.
Serbske a dwurěčne pomniki za padłych Prěnjeje swětoweje wójny w Hornjej Łužicy je tema masterskeho dźěła Juliana Nyče, kiž studuje kultury a literatury srjedźneje a wuchodneje Europy na Berlinskej Humboldtowej uniwersiće. „Na jednym boku dźe wo to, w kotrych gmejnach a kontekstach su tajke pomniki stajeli. Na tamnym mje zajimuje, kak wobchadźa mjeńšina ze situaciju, zo je w nacionalnym němskim konteksće sobu wojowała. Kak rozeznawaja so serbske a němske napisy na pomnikach? Wobsah často samsny njeje, runje nastupajo patetiske zapřijeća kaž ‚wótcny kraj‘ a ‚rjekojo‘“, zwěsća 29lětny Nyča.
Hižo jako dźěćo je rady molowała. Ale kaž Manuela Mohr sama praji, činješe to stajnje z wjesela, nic z někajkim wuměłstwowym cilom. Nětko pak je w Běłej Wodźe bydlaca wuměłča ze swojej prěnjej prěnjej personalnej wustajeńcu pod hesłom „Moje prěnje kročele“, kotruž su minjeny pjatk w Slepjanskim Serbskim kulturnym centrumje wotewrěli, swój wuměłstwowy zaměr docpěła.
Manuela Mohr je w Miłorazu wotrostła. Ze staršimaj bydleše na burskim statoku swojeju dźěda a wowki. W Rownom chodźeše do zakładneje a do polytechniskeje wyšeje šule. W Hamorskej milinarni wukubła so na mašinistku za ćopłotne připrawy. Wot lěta 1986 bydli wona mjeztym w Běłej Wodźe.
Za čas wukubłanja w milinarni a pozdźišo w powołanskim žiwjenju pak njebě ženje prawje chwile a městna za molowanje. Hakle w lěće 2009 so zaso na swój bywši hobby dopomni. Do toho bě tři dźěći kubłała, za čas politiskeho přewróta z bjezdźěłnosću so bědźiła a so přiwšěm někak předrěła.
Energijowa fabrika Hórnikecy chce serbske bajowe postawy sylnišo do srjedźišća swojich akcijow stajić. Prěnja tajka wotmě so zańdźenu sobotu na łuce při domskim hórniskeho mištra.
Hórnikecy (KD/SN). Krasna lětnja kulisa Hórnikečanskeje wudobywanskeje wěže skićeše spodobny ramik za wosebity spektakulum. Sowrječanskaj spěwytwórcaj Liederliesel (Beate Tarrach) a Leichtfuß (Reinhard Simmgen) kaž tež Budyski Lawski wěžer (Andreas Thronicker) běchu scenarij za hudźbny dźiwadłowy kruch „Powěsć wo wuhlowym zmiju“ w nadawku hórnistwoweho muzeja napisali. A to bě zdobom zazběh noweje serije lětnich zarjadowanjow pod hesłom „Bajowa energijowa fabrika“.
Winnetou a Indianojo budu centralna tema noweje serbskeje synchronizacije hrajneho filma, kotruž přihotuje tučasnje Rěčny centrum WITAJ w kooperaciji z Budyskim SAEK.
Budyšin (SN/apa). Wčera a dźensa přewjedźechu w studiju Budyskeho wukubłanskeho a wupruwowanskeho kanala (SAEK) přihotowanske nahrawanja za nowu serbsku synchronizaciju. „Chcemy poskićić film, kotryž cyłu swójbu zabawja“, wuswětla Michaela Hrjehorjowa, projektowa sobudźěłaćerka Rěčneho centruma WITAJ. Film z lěta 2015 jedna wo dźesaćlětnym hólcu, a tón je z ćěłom a dušu Indian. Je to prěni film němskeje produkcije, kotryž za synchronizaciju wužiwaja a kiž bě mjez druhim hižo dźěćacy sćelak KiKA wusyłał.
Lubi starši, lubi kubłarjo šulskich nowačkow, kotřiž so w hornjoserbšćinje alfabetizuja! Pytaće hódny dar za swoje lubuški, kiž w nowym šulskim lěće do šule zastupja? Abo zajimujeće so za atraktiwny přidatny material za nawuknjenje čitanja? Z poskitka našeho nakładnistwa chcyła wam njedawno wušłej knize poručić. „Z Alenu po měsće“ rěka 56 stron wopřijaca publikacija z pjera Rejzki Delenkoweje, kotraž nětko prěnju swójsku knihu předpołoži. Što awtorka literarnje zdokonja, njeje hižo potajnstwo. Wjacekróć je so wuspěšnje na literarnym wubědźowanju LND a Załožby za serbski lud wobdźěliła, a jeje basnje kaž tež prozowe dźěła su w Paternostrach wozjewjene.