Sakscy Zeleni zasadźeja so generelnje za spěšnosć 30 km/h

Drježdźany (SN). Tempo 30 bě dźensa tema posedźenja krajneho sejma w Drježdźanach. Frakcija Zwjazka 90/Zelenych bě namjetowała w sydlišćach generelnje spěšnosć 30 kilometrow na hodźinu zawjesć. Dotal je tempo 50 dowolene. Kaž Zeleni wozjewjeja, wobchad před zakładnymi šulemi a pěstowarnjemi dale přiběra. Mjeńša spěšnosć móhła tule wjac wěstoty zaručić. Komuny, kotrež chcychu na hłownych wobchadnych dróhach pomjeńšene tempo před šulemi a pěstowarnjemi přesadźić, běchu z tymle zaměrom dotal častodosć zwrěšćili.

Muža we wotpadkowej tonje su policisća zajeli. Zastojnicy nańdźechu jeho, jako w kontejneru na hłownym dwórnišću w Frankfurće nad Mohanom spaše. Muža přepruwujo woni zwěsćichu, zo předležitej přećiwo 26lětnemu dwaj chłostanskej wukazaj padustwa a zranjenja ćěła dla. Dowjezechu młodeho muža runy puć do jastwa, hdźež ma nětko 170 dnjow pokuty wotsedźeć.

Dokelž je jaseń (Esche) na zahrodźe susoda předaloko přez płót sahała a muža tuž myliła, je wón štom podrězał. Wobrónjeny z motorskej piłu wusadźi 66lětny wrota susodneje ležownosće a započa swoje předewzaće zwoprawdźeć. Wobsedźer jeho lepi a zawoła policiju. Njedowidny muž drje přesta rězać, ale drjewo wón sobu domoj wza. Na njeho wšak čaka nětko wozjewjenje pola policije wo­sebje ćežkeho padustwa dla.

Zeznach Pětra Felfu z Trupina w septembrje 1953 na nowozałoženej Serbskej wyšej šuli w Pančicach-Kukowje jako šulerja 9. lětnika. Wjesnaj hólcaj zastupichmoj hromadźe z něhdźe 55 šulerjemi z Kamjenskeho a Budyskeho wo­krjesa do noweho kubłanišća. Prěni direktor bě Jan Handrik, nazhonity brigadnik powójnskich lět w Juhosłowjanskej. Rjadowniskaj wučerjej běštaj Mikławš Bejmak a młody Křesćan Čornak.

Rady spominamoj na zhromadne šulske lěta w Pančicach a do maturity 1957 na Serbskej rozšěrjenej wyšej šuli na Budyskej Flincowej. Pětr studowaše po maturje na Lipšćanskej Karla Marxowej uniwersiće skótne lěkarstwo. Ja po­dach so na studij mašinotwarstwa do Drježdźan na technisku uniwersitu. Hižo w Pančicach, pozdźišo w Lipsku, hdźež bě njeboćički 1960 předsyda Sorabije, a w župje „Jan Skala“ spřećelichmoj so z Tejom Bejmakom, synom našeho wučerja z Pančic. Za čas studija zetkawachmy so w Budy­šinje, Lipsku, w lěću w serbskich studentskich lěhwach w Hórnikecach abo w studentskich brigadach we Łazu, hdźež my smy třo hromadźe z Kitom Lorencom noweje brunicoweje jamy dla lěs pušćeli.