„Serbja potajkim tež online najlěpše póstnicy zmištruja!“ „Episke emocije!“ „Sorabija = hudźba!“ „Sy da něšto hinaše wočakował?“
W Langenwolmsdorfskim zawodźe RATAGS tele dny z połnej paru dźěłaja, tola jenož w běrowach. Kaž stajnje spočatk lěta je inwentura. „Tež w časach pandemije ma so lěto dokładnje wotličić“, wuswětla Johannes Dose. Wón je w znatym předewzaću, kotrež ma tež wobchod na Budyskej Bohatej, za grafiku, rozšěrjenje a medijowe dźěło zamołwity.
Druhi lockdown mocy rubi
Inwentura wutworja trochu normality w nic runjewon normalnych časach. Tež w firmje wuměłskeho rjemjesła RATAGS-Heipro tzwr wojuja ze sćěhami pandemije a z njej zwisowacymi wobmjezowanjemi. „Prěni lockdown smy hišće derje přetrali“, zhladuje Johannes Dose na lońši měrc a apryl. Tuchwilny lockdown pak „mocy rubi, dokelž so do njeskónčnosće ćehnje.“
Slěborny jězor wosebje w lěću wjele hosći přiwabja. Přenocować móža woni na campingownišću, ale tež w Lěsnej korčmje su tři dwójne stwy spřihotowane. Nimo toho poskićeja w hosćencu jědźe a napoje. Tuchwilu wšak při jězorje hišće wšitko spi. Wšudźe knježi měr před nadźijomnje wulkim hołkom a tołkom w lěću.
Mytologija a z njej zwjazane postawy Łužiskich Serbow su chětro wšelakeho razu, a kaž w kóždej bajce abo powěsći – to je mjenujcy přełožk starogrjekskeho słowa mytos – je splah tajkeje přemócneje a/abo nadpřirodneje figury žónski abo muski. Najznaćiši serbski kuzłar je wězo Krabat. Nochcu pak na tym městnje serbsku mytologiju dale pohłubšeć. Zajimawši je w tym zwisku wěk, w kotrymž bě žiwy Janko Šajatović. Tale wosobina twori dźě bytostny pozadk najznaćišeho serbskeho kuzłarja. W 16. a 17. lětstotku běše poćah na magiski swět cyle hinaši hač na přikład w 19. lětstotku. Za našich prjedownikow běchu kuzłarjo a móžne formy činkarstwa tak realne kaž za nas dźensa atomy. Njemóžemy je widźeć, ale wěmy, zo eksistuja.
W serialu „Na serbskich slědach po Praze“ wjedźe Pražan Marek Krawc čitarjow na městnosće w čěskej stolicy, kotrež maja za nas Serbow wulki wuznam.
W dźensnišim dźělu serbskich slědow w čěskej stolicy zaběramy so z kubłanjom a ćělnym derjeměćom našich serbskich prjedownikow w Praze.
Zdypkom róžowu póndźelu móžachu dźěći zaso do pěstowarnje a šulerjo 1. do 4. lětnika do šule. A ćim rjeńšo bě, zo móžachu hnydom póstnicy hromadźe swjećić. Dźěćiznak je za was někotre impresije zezběrał.
Pěstowarnja „Jan Radyserb-Wjela“ w Budyšinje swjećeše tohorunja póstnicy. Lětsa běše korony dla wšitko trochu hinak, a kóžda skupina dyrbješe sama za sebje swjećić – předšulska skupina „wódny muž“ z kubłarku Lenku Ješkec. Dźěći skupiny so přiwšěm na zhromadne hrajkanje, žorty a spěwanje jara wjeselachu. Kóžde bě rjany kostim zdrasćene, kaž na přikład bože słónčko, micka, princesna, pinguin, Indian atd. Zhromadnje rejowachu polonezu a so z lóštnymi hrami zabawjachu. A popołdnju k swačinje dósta kóžde dźěćo hišće słódny pampuch. To běše wulkotny dźeń! Tekst a foto: Lenka Ješkec