Róža Pinkawina přepodawa zamołwitosć swojemu wnučkej Florianej

Njechorń je wjes z něšto wjace hač sto wobydlerjemi mjez Budyšinom a Wósporkom. Kóždemu Serbej a runje tak mnohim Němcam w kónčinje je wona předewšěm swojeho najwuznamnišeho syna Měr­ćina Nowaka-Njechorńskeho dla znata. To njezadźiwa, wšako serbski moler, grafikar, publicist a spisowaćel z přimjenom „Njechorński“ direktny poćah k swojej ródnej wsy twori.

Tehdy tam hišće serbowachu

Měrćin Nowak narodźi so 1900 w Njechornju a přebywaše tam nimale swoje cyłe žiwjenje. W njeličomnych wuměłskich a literarnych twórbach wěnowaše so wón stajnje rady lubosći k domiznje. „Hižo jako młodostna zeznach Měrćina Nowaka-Njechorńskeho, wulkeho serbskeho prócowarja“, dopomina so Róža Pinkawina ze susodneho Worcyna. „By­dlach tehdy hišće w Radworju, hdys a hdys­ pak jědźechmy k Nowakecom do Njechornja.­“

Sernjany swjeća lětsa 600. róčnicu prěnjeho pisomneho naspomnjenja. Rodźeny­ Sernjančan a dobry znajer stawiznow­ delanskich wsow Pawoł Rota­ je někotre stawizniske zajimawostki wo wsy zestajał, kotrež čitarjam Serbskich Nowin we wjacorych dźělach spřistupnjamy:

Łuhowska woda – hranica

Łuhowska woda, bujna rěčka z jasnej wodu, běše něhdy hranica wobsydstwa mjez Sernjanskim a Worklečanskim knježim dworom. Tute susodstwo běše wěsće kusk přičiny, zo su Sernjany wot lěta 1725 do 1800 mějićelej Worklec słušeli. Jenož tule při nowym Haju hišće zbytk hraničneje rěčki namakaš. A hakle w Rěčicach so zaso z njej zetkaš.

W naličenju něhdyšich Sernjanskich hatow bě mi Miklec hat woprawdźite hódančko. W ludźe nihdy njesłyšane to pomjenowanje. W zapisu wobsydstwa wjesneho knježeho dwora něhdźe 1835 namakach překwapjenku: „Ležownosć čo. 167 je ze zrałym drjewom porosćeny něhdyši hat.“ Ležownostna karta mi wobkrući, zo je to dźensniši nowy Haj. Zdobom so mi cyły rjad wšelakich wobkedźbowanjow a přirodnych zjawow wokoło noweho Haja wujasni. Ale mjeno toho Hajoweho hata wosta dale prašenje.

Pančičansko-Kukowska wohnjowa wobora swjeći 150. róčnicu wobstaća

„Dobrowólny wohnjowy wobornik być je čestnohamtskosć, a čestnohamtskosć njeje scyła tak samozrozumliwa. Zhladujo na dobrowólnu wo­hnjowu woboru w Pančicach-Kukowje rěčimy wo 150 lět trajacym skutkowanju. A tež to njeje samo­zrozumliwe, zo so wohnjowa wobora hižo połdra lětstotka čestnohamtsce spochi za wohnjoškit zasadźa. Za to w mjenje wšitkich wobydlerjow cyle sprawny a wutrobny dźak!“ Tole zwurazni Markus Kreuz (CDU), Pančičansko-Kukowski wjesnjanosta a „načolny wohnjowy wobornik“.

14. a 15. septembra swjeći wohnjowa wobora Marijineje hwězdy na Pančičanskim klóšterskim dworje 150. róčnicu wobstaća. Za to přihotuja swjedźeń z Božej mšu, swjatočnosću a wulkim wu­bědźowanjom z ručnymi pryskawami (Handdruckspritze). Přeprosyli su sej susodne wohnjowe wobory kaž tež přećelow-kameradow z Čěskeje a Bayerskeje.

„Znowazjednoćenje Němskeje – són a woprawdźitosć“ rěka kapsna kniha z pjera Waltera Leonharda. Rodźeny ­Durinčan je 40 lět we Wětrowskej šamotowni­ dźěłał. Serbske Nowiny wozjewjeja­ jeho trochu wudospołnjene, wot Arnda Zoby a Friedharta Krawca ­z přećelnej­ dowolnosću nakładnistwa DeBehr zeserbšćene dopomnjenki.

W lěće 1970 běštaj so kancler zwjazkoweje republiki Willy Brandt a ministerski prezident NDR Willi Stoph w Erfurće a Kasselu zetkałoj. W Erfurće nawali so žołma počesćowanja, hódnoćenja a nadźije ludźi w tajkej měrje na Brandta, kajkuž bě samo w zapadnej Němskej zrědka dožiwił a štož jeho wosobinsce njewěsteho činješe. Zetkanje w Erfurće znazornješe wočakowanja na praktikabelne polěp­šenja w němsko-němskich poćahach. W Kasselu pak bě jara problematiske zaručić wěstotu wobeju delegacijow.