Dokelž Šěnecy do wulkeho města přećahnychu, dyrbjachu so Filip, Měto a Majk wot swojeho lubeho papagaja dźělić. Předać jeho nochcychu a jeho do zwěrjatownje dać bě jim tež žel. Měto wědźeše sej radu. „Dam jeho swojemu přećelej Pětrej, tón papagaja derje znaje a ma jeho rady. Wón budźe jeho tež derje hladać.“ Hdyž Pětr z klětku a ptačkom domoj přińdźe, to mać z hłowu wiješe, prajo: „Božičkecy! Što da ty tam njeseš? Tajki ptak je nam runje hišće falował!“ Papagaj w swojej klětce pohlada z křiwej hłójčku na nju a krakaše: „Wopica! Stara wopica!“ Pětr so stróži, hačrunjež wědźeše, zo běchu jeho Majk, Měto a Filip hišće wjac tajkich lózyskich słowow nawučili. Woni mějachu swoje wjeselo, hdyž papagaj tajke słowa kaž paduch, njeplech abo koza škrěčeše. A runje te sej papagaj najlěpje spomjatkowaše a často wołaše. Pětr staji klětku z papagajom do swojeje stwy. Wječor nan a mać wobzamknyštaj, zo donjesetaj lózeho ptačka za někotre dny do domu za zwěrjata. Jako Pětr to zhoni, bě jara zrudny. Njedźelu wobhladachu sej swójbni w telewiziji krimi, jako bě nadobo z Pětro­weje stwy škrě­čenje ptačka słyšeć.

Maik Herzog chce domoródnym a turistam atrakciju we łužiskej jězorinje wutworić

Njeličomne stawiznički wě Łazowske stare dwórnišćo powědać. Nastało bě wone do lěta 1900. Tehdy zastawaše ćah hišće wo­srjedź wsy. „Samo hosćenc tam mějachu. Pozdźišo zaměstnichu tam žłobik. Wot lěta 1996 je mebletwarc twarjenje wužiwał. Naposledk bě w nim tattoo-studijo­“, powěda Maik Herzog. Wón je wot 2011 wotnajer a šefkuchar hosćenca „K běłemu konjej“ na torhošću. W oktobrje 2018 bě wón stare dwórnišćo kupił. Wot toho časa wón imobiliju přetwarja, a to na hosćenc z pensiju. Tak ma we łužiskej jězorinje dołhodobna atrakcija nastać.

„Tak mi hišće ženje proste jabłuko słodźało njeje“

Tuchwilny póstny dojutrowny čas je mnohim z přičinu so posćić. Serbsku žurnalistku Dianu Fryčec-Grimmigowu je rozmołwa z wobdźělnikami posćenskeho seminara w klóštrje Marijinej hwězdźe w Pančicach-Kukowje před něšto lětami samu k posćenju pohnuło. Wo swojich nazhonjenjach z hojenskim posćenjom wona tule rozprawja.

„Znowazjednoćenje Němskeje – són a woprawdźitosć“ rěka kapsna kniha z pjera Waltera Leonharda. Rodźeny ­Durinčan je 40 lět we Wětrowskej šamotowni­ dźěłał. Serbske Nowiny wozjewjeja­ jeho trochu wudospołnjene, wot Arnda Zoby a Friedharda Krawca ­z přećelnej­ dowolnosću nakładnistwa DeBehr zeserbšćene dopomnjenki.

W lěće 1979 stach so z produkciskim nawodu za wšě twornje Wětrowa, zamołwitym za přihot produkcije a za dokumentaciju zhotowjenych jednotliwych wudźěłkow; lěta 1982 dowěrichu mi funkciju direktora za nakup, rozšěrjenje a bilancowanje. W tej dźěławosći běch za čas přewróta rozsudnje sobu zamołwity za to, přetworić Wětrowsku šamotownju na towaršnosć z wobmjezowanym rukowanjom (tzwr).