Wóndano je so nimale runočasnje w Serbskich Nowinach a w interneće diskusija nastorčiła, kotraž zaběra so z prašenjom, kajkeho razu měli inscenacije NSLDź w přichodźe być. Tak sej Marcel Brauman na swojim blogu přeje mjenje z němčiny přełoženych hrow a město nich wjace serbskich originalow. A Bosćan Nawka wopisuje we wudaću SN z 23. februara wuslědki naprašowanja, kotrež je dźiwa­dło mjez swojimi přihladowarjemi přewjedło: „Idealny kruch měł tuž być žortny, ale chutny; eksperimentelny runje tak kaž tradicionalny; něhdźe hodźinu trać a tola přestawku měć; we wuběrnej naročnej a přiwšěm lochce zrozumliwej serbšćinje spisany być kaž tež žanežkuli swinstwo a na kóždy pad pornografiju wobsahować.“ Najprjedy jónu napadnje, zo tajke naroki abo přeća jenož w zwisku z Budyskim jewišćom słyšimy. Njebych na přikład wědźał, zo je so štó na tym postor­kował, zo njebu keklija „Kurowa klinika ‚Wjesoła mysl‘“, z kotrejž běchu lajscy dźiwadźelnicy z Delan w zašłych měsacach na wjesnych žurlach po puću, we Łužicy spisana.

Dołholětna rozhłosownica zajimawu knihu spisała

Přečitawši sej – woprawdźe nonstop – nowu delnjoserbsku knihu „Ducy pó domowni“, kotruž je Jutta Kaiserowa napisała, sym připódla něšto činił, štož hewak z knihami nječinju. Sym sej statistiku pisał! Wšako je na 150 stronach knihi rěč wo wjele ludźoch, znatych a hišće nic tak znatych. A nimo wosobow je tež wjele wsow w knize mjenowanych.

Statistika takle wupada: We 28 přinoškach knihi jewja so mjena něhdźe sto wosobow a třiceći wsow, nic jenož w Delnjej Łužicy, ale tež w Slepjanskej wokolinje a w Hornjej Łužicy. To je woprawdźe wjele! Dźiw to poprawom njeje. Jutta Kaiserowa dźě je wot 1962 do 2000 dźěłała jako reporterka, redaktorka a moderatorka delnjoserbskeho rozhłosa – w času do 1990 w serbskej redakciji Radija DDR a potom hišće krótki čas pola braniborskeho serbskeho rozhłosa ORB. W tych 38 lětach je wjele dožiwiła, zhoniła a słyšała, jako bě z mikrofonom ducy po serbskej Łužicy. Kóždy dźeń je něšto noweho zapopadnyła za aktualne rozhłosowe wusyłanja a programy w delnjoserbskej rěči abo tež w slepjanšćinje.

Zetkanje ze Stefanom Cušku, zamołwitym za zjawnostne dźěło w Serbskim ludowym ansamblu

Jeho dźěłowa stwa w Serbskim ludowym ansamblu w Budyšinje je wulka, přijomna a swětła. Z wulkim woknom hladaš na Móst měra. Tule 33lětny Budyšan Stefan Cuška mjeztym pjate lěto dźěła; bu jako zamołwity za zjawnostne dźěło w serbskej kulturnej instituciji přistajeny. Dźěłowu stwu dźěli sej z dalšim kolegu, Tobiasom Ruchu. Swój konkretny dźěłowy wobłuk pak ma samlutki zmištrować.

Dołhe pisanske blido, na nim kompjuter, wšelaki material a knihi rěča wo wobšěrnym dźěle Budyšana. Tež zady jeho sydła na wysokim kamorje připra­wjene łopjena z pokazkami serbskeje gramatiki, synonymow a wšelakich přikładow za adjektiwy wo tym swědča, zo so wón při dźěle wo nałožowanje dobreje spisowneje serbšćiny prócuje. „Na to jara dźiwam, zo bych so dale wuwiwał, wšako mam mjez druhim přeprošenja za programy a wabjenske teksty w němskej, ale tež w serbskej rěči wozjewjeć a tak ­ludźi za wopyty zdobyć. To słuša mjez druhim do mojeho dźěłoweho wobłuka jako zamołwity za zjawnostne dźěło.“

W galeriji Holgera Johna w sakskej stolicy

Galerija grafikarja Holgera Johna na Rähnitzgasse 17 w Drježdźanach słuša do najznaćišich „salonow“ wuměłstwa sakskeje stolicy. Šef galerije, kiž drje jenož w nocy swój kłobuk z hłowy sće­hnje, je sam znaty moler, grafikar a wysokošulski wučer, zdobom hibićiwy wuhotowar a organizator kulturnych wjerškow w baroknej štwórći města. Tu je so w minjenych lětach tójšto dalšich galerijow, ateljejow, šwalčernjow, dźěłarnjow a předawarnjow noweho wuměłstwa, wuměłskeho rjemjesła a elegantneje mody zahnězdźiło. Mjez nimi ma tež Serbowka a modowa designerka Dorothea Michałkowa swój wobchod, w kotrymž móžeš so wšědnje za drohotnymi žónskimi šatami rozhladować, sej je skazać a šić dać.