Zwjazk „Wojerecy pomhaja z wutrobu“ kritizuje tuchwilne połoženje w tamnišich azylowych přebywarnjach.
Wojerecy (AK/SN). Wot druheje korona-žołmy su we Wojerecach zhromadne přebywarnje za ćěkancow jara potrjechene. „Wobydlerjow stigmatizuja jako potencielnje inficěrowanych. Wuzamkowanje z kubłanja a socialneho žiwjenja je dźěćom wjetše poćežowanje hač zbytkej wobydlerstwa“, pisa rěčnik zwjazka „Wojerecy pomhaja z wutrobu“, farar Jörg Michel, w zjawnym lisće Budyskemu wokrjesnemu zarjadej za wukrajnikow.
Budyšin/Drježdźany (SN/JaW). Po wšej Sakskej běža přihoty, zo móhli prawje bórze započeć wobydlerjow přećiwo koronawirusej šćěpić, ručež trěbny serum změja. Wo tym informuje sakske ministerstwo za socialne a towaršnostnu zwjazanosć na naprašowanje.
Rotary-klub kaž tež Lionsowy klub w Budyšinje wostanjetej lětsa bjez dochodow z Budyskich Wjacławskich wikow. Přiwšěm wonej projekty za młodych ludźi a přirodu dale podpěrujetej.
Budyšin/Drježdźany (SN/MiR). Dźěćom čitać, je wažne za jich duchowne wuwiće. To njeje ničo nowe. Zwjetša činja to maćerje, wowki a kubłarki. Runje tak hódne za tule zaběru su nanojo, dźědojo a kubłarjo. Stajnje w nowembru wotměwa so předčitanski dźeń. Tež lětsa běchu so zajimcy na to přihotowali. Mjez druhim ma Rěčny centrum WITAJ kruty zdónk ludźi, kotřiž swoju najlubšu knihu w šulach abo dźěćacych dnjowych přebywanišćach předstajeja. Tola tež nowačcy so přizjewjeja, zo bychu dźěći za literaturu zahorili. Nažel dyrbješe tele zarjadowanje korony dla tónraz wupadnyć.
Chrósćicy (SN/MWj). Po namołwje Chróšćanskeho Domu swj. Ludmile minjeny tydźeń w socialnych syćach, zo trjebaja nuznje dobrowólnych pomocnikow za hladanje a zastaranje wobydlerjow, je so něhdźe dwaceći zajimcow přizjewiło. Prěni z nich su tam dźensa dźěłać započeli, zdźěli nawodnica Mónika Wenclowa. Někotři su fachowcy na wuměnku, dalši maja nazhonjenja při hladanju starych. „Su pak tež młodźi ludźo, kotřiž wotydźenja na dźěło chodźa a bychu nam kónc tydźenja pomhali“, rozprawja nawodnica. Jako prěnich zasadźichu dźensa bywšich sobudźěłaćerjow. Woni so wuznawaja a njetrjebaja wjele nawoda, na přikład, kak wobydlerjam hladarnje jědź podawać abo kak jich myć.
Po wjacelětnym skutkowanju zwonka Łužicy je so Markus Bjeńš lětsa 25. februara z přednoškom w Chrósćicach nachwilnje do domizny nawróćił. Što su jeho zaměry, a hač we Łužicy wostanje? Socialny pedagoga na swojej internetnej stronje na to wotmołwja.
Wšudźebył a přiwšěm čłowjek z hłubokim zwiskom do Łužicy – to je rodźeny Konječan Markus Bjeńš. Derje so hišće dopominam, jako je wón lěta 2004 w Budyskim Serbskim muzeju sobu wo tym diskutował, kotru hódnotu ma narodna drasta katolskich Serbow w modernym swěće. Napadnyło bě mi tehdy jeho měrne, do rozmyslowanja pohnuwace wašnje, so temje bližić z wotmysłom, pytać runowahu mjez měnjenjemi přitomnych. Běše to w času, jako steješe wón na mjezy dalšeho wuwića. Wšako bě runje na Budyskim Serbskim gymnaziju maturował. A bě w žiwjenskej fazy, hdyž počinaše kročić swójski žiwjenski puć. Kajkosće, kotrež běchu mi napadnyli, jeho charakter hač do dźensnišeho bytostnje postajeja a su jemu wrota do dalokeho swěta wotewrěli.