Na wopyće pola Serbskich bjesadow – 3. dźěl Bukečanska
Telefonujo w zańdźenych lětach wjackróć z Bukečanom Arndom Zobu začuwach stajnje jeho wulki angažement, zachować serbsku rěč w tamnišej kónčinje. Zdobom wusłyšach tež jeho starosć, zo dale a wjace starych ludźi wuměra, kotřiž rěč hišće wobknježachu, a młodźi wotchadźeja, dokelž po cyłej Němskej za dźěłom pytaja, zwjetša pak so do domizny njewróća. Tele moje začuće mi 72lětny Arnd Zoba wobkrući, jako so z nim na terasy swójbneho domčka na kromje Bukec rozmołwjam. Naju tema je nimo dalšich Bukečanska Bjesada. Zrodźiła bě so wona na iniciatiwu Mata Krygarja z Wuježka a wuchadźeše z kursa serbšćiny, kotryž bě tam Jadwiga Kaulfürstowa z Rěčneho centruma WITAJ Budyšin přewjedła. Serbšćinu wuknyć wšak Arnd Zoba njetrjebaše. Je dźě wón horliwy maćernorěčny Serb, je hordy na swój lud, na jeho stawizny a tradicije. A to je tež młodej generaciji posrědkował, tak swojimaj synomaj, kotrajž zwonka Łužicy bydlo swój pochad njezatajataj. Samozrozumliwje pak serbuje tež w ródnej wsy a hdźežkuli je.