Foće: Milenka RječcynaFoto: SN/Hanka ŠěnecZa tykanje sačkow je wutrajnosć trěbna. Sabina Ju­ren­cec měješe wotpowědnu nitku a parlički sobu, štož za tele wuměłstwo trjebaš. Spěšnišo dźe parlički za ručne banćiki tykać. To su holcy a hólcy wužiwali a tak za sebje debjenku zhotowili.
Rěčne lěhwo a SŠT – to je zhromad­nosć. Prěni króć pódla bě lětsa Claudius Buša z Radworja. „Mój bratr Clemens je hižo wjackróć sobu jěł. Wón je doma přeco wo tym powědał. Tuž sym nětko­ sam pódla, a mi so lubi.“ Claudius póń­dźe nowe šulske lěto do 6. lět­nika Radworskeje Serbskeje wyšeje šule „Dr. Marja Grólmusec“. Rady chodźi wón na cyłodnjowske poskitki a naj­radšo na blidotenis. Tuž je tež we Wo­dowych Hendrichecach rady z palku za běłym bulikom honił. „Chodźu tež rady kupać. Wo­sebje derje je, zo namakaš w rěčnym lěhwje přećelow.“ Lubiłoj stej so Claudiusej wosebje kazinowy wječor a dopołdnjo z Matejom Dźisławkom. „Wón je nam wobrazy fol­klorneho festiwala pokazał a je nam roz­jasnił, kak móžeš to, štož so ći na motiwje njespodoba, wušmórnyć.“
Na durjach w domje 2 we Wodowych Hen­drichecach wisaja njewšědne plakaty.