Foto: SN/Maćij Bulank
W swojej pyšnej drasće ewangelskich Serbow Budyskeho kraja su dźěći před­šul­skeje skupiny Malešanskeje Witaj-pěsto­warnje „K wódnemu mužej“, kotraž je w nošerstwje Serbskeho šulskeho towarstwa, hroma­dźe ze star­šimi a kubłarkami do Budyšina jěli. W Serb­skim domje mějachu wosebite dožiwje­nje. Ze spě­wom „Zady našej’ pjecy“ witachu wone hosći wuznamje­njen­skeho zarjadowanja Do­mo­winy, hdźež přepo­da­chu Myto Domowiny, Myto Do­mo­­winy za dorost a Čestneho znamje­ško Domo­winy. A nadobo steja­chu tež ći najmłódši cyle w srjedźi­šću. Słyšachu, zo słušeja sobu k poče­sće­nym, a to z Mytom Domowiny za dorost. Jich tohorunja na žurli přitomni starši běchu do­społ­nje pře­kwa­pjeni. Ćim bóle z toho, zo je so jim předsyda Do­mowiny Dawid Statnik za to dźa­kował, zo dadźa swojich synow a swoje dźowki dwurěčnje kubłać. A kak su so dźěći wjeselili, jako dósta kóžde z nich wosebite wopismo. Hor­dźe su je sobu domoj wzali a wšěm pokazo­wali. Nawodnica pěstowarnje Borbora Kralowa přija „wulke“ wo­pismo a z nim zwjazanu medalju.