Rentnar a što potom – wuměnkarsku swobodu wužiwać abo wužadanje přiwzać (31)
Něchtóžkuli ma doma na łubi, w pincy abo w kólni stary kamor abo tež dodźeržanu lódku stejo. Mnozy tajke meble preč ćisnyć nochcedźa. Wšako jich z nimi tójšto dopomnjenkow na přikład na dźěda, wowku abo zdalenišich prjedownikow zwjazuje. Do jstwy stajić pak dodźeržany mebl hižo njemóžeš. Derje ma so potom tón, kiž ma w přiwuznistwje abo w přećelskim kruhu wušikneho wuměnkarja, kaž je to Njebjelčan Beno Bjeńš.
Před sydomdźesat lětami so Beno Bjeńš w Sernjanach narodźi. Jeho nan Jurij bě znaty a prašany ćěsla. Wón dźěłaše tehdy za twarsku firmu Zimmer a pozdźišo tež Korjeńkec zawod. Tam sej jeho jara česćachu, ale tež w domjacej dźěłarni po swjatoku wědźeše wustojnje trěbne wobdźěłanje drjewa za susodow a znatych jim kwoli zdokonjeć. Beno, jako najstarše ze šěsć Bjeńšec dźěći, bě wot časa dźěćatstwa po potrjebje nanej k pomocy. Tak je za šulski čas w Dobrošicach a hač do lěta 1964 w Róžeńće sej hižo wjele blidarskich znajomosćow přiswojił, runje tak kaž trěbne kajkosće wutrajnosć, sćerpnosć a dokładne dźěło.
