Žitawska biblioteka Christiana Weisy chowa historisku romanowu knihu z lěta 1891 wo rubježniskim wjedniku Karaseku za potomnistwo. To wuzběhny tam­niši nawoda wobłuka Wědomostny a domiznowědny starowobstatk Uwe Kahl. „Dźakowano šćedriwemu spěchowanju ze stron Swobodneho stata Sakskeje – posrědkowaneho přez Krajny centrum za wobchowanje wobstatka při Sakskej krajnej bibliotece/Statnej a uniwersitnej bibliotece Drježdźany – bě móžno, tutu historisku knihu njedawno restawrować“, wón rozłoži. „Při wobnowjenju knihi w Lipšćanskim knižnym restawrowanju su roz­či­tane a wot papjeroweho rozpada wohro­že­ne łopjena najprjedy čisćili.“ Na to su pobrachowace městna wudospołnili a pa­pjeru přidatnje stabilizowali. To sta so z tak mjenowanej jara ćeńkej „japanskej papjeru“. „Tak zawě­sćene łopjena su na kóncu zaso k prěnjotnym 35 zešiwkam hromadźe zwjazali a do specialnje za to zhotowjeneje kartonoweje mapy zapołožili“, wuwjedźe Uwe Kahl. Tak su rědki a drohotny Karasekowy roman za přichod wobchowali a za wužiwanje spřihotowali.