Dubrjenske bahno

Foće: Diana Fryčec-GrimmigowaSrjedź nowembra podachmy so my, 6. lětnik Ralbičanskeje wyšeje šule, z kolesom k Dubrjenskemu bahnu. Naša prěnja stacija běše kroma bahna pola Dubrjenka. Po puću wi­dźach­my dźiwje swinjo. Zastachmy při městnosći, hdźež steješe w prje­dawšich časach tak mjenowany Pasternakowy młyn. Wu­čer na wuměnku, knjez Mič, běše nas wěcywustojny přewodnik. Smalachmy k dalšemu młynej, kotryž Šołćikec młyn rěka a hišće na swojim starym městnje steji. Tam wobhladachmy sej wulke młynske koło a zhonichmy, zo woda, kotraž něhdy młyn­ske koło ćěrješe, dźensa do Kulowskeje lěsneje kupjele běži. Bahno je wosebity žiwjenski rum, hdźež je póda mjechka kaž błóto. Tuž jenož horstka žiwochow tu přežiwi. Knjez Mič pokaza nam městno, hdźež móžeš kij bjez problema dwaj metraj hłu­boko do zemje tyknyć. Swojoraznosće pódy dla chowa so tež w Du­brjenskim bahnje ta abo tamna zajimawa stawizna. Něhdyši Ralbičanski wučer powědaše nam na přikład wo rubjež­niku a jeho­ zhubjenym hrodźe, čehož městnosć je hišće dźensa poklata.