Budyšin (SN/bn). We wobłuku rjadu „We wuskim zwisku“, wuhotowaneho mjez druhim wot Załožby za serbski lud, ­Domowiny a syće Łužycafilm, dožiwi wčera něhdźe 30 zajimcow prezentaciju dokumentacije „Wenn wir erst tanzen“ na žurli Budyskeho Kamjentneho domu. Pask wotbłyšćuje Wojerowski projekt „Město rejuje“ a portretuje zdobom protagonistow, kotřiž su w minjenym lětdźesatku cyłkownje štyri dźeń a naročniše inscenacije lajskeho rejowanskeho dźiwadła wuwiwali a předstajili. „Rejuješ-li, njemóžeš so schować. Sym sej wěsty, zo je nastał z projekta cyłk, kotryž čas ­žiwjenja wobsteji“, zjima režiser Dirk ­Lienig a wotmołwi na prašenje za wothłosom na film: „Mam zaćišć, zo je do­kumentacija zjawny wobraz Wojerec přewšo pozitiwnje wobwliwował.“ Někotružkuli sylzu ronjacy publikum jemu přihłosowa. Tak rěkaše mjez druhim: „Sym tak hnuta, zo njemóžu runje docyła ničo rjec“, čemuž so bjezmała wšitcy přihladowarjo přizamknychu. Rajner J. Nagel dźakowaše so Lienigej, přisudźejo jemu „wulki respekt. Mam tónle film za serbski, byrnjež so rěč lědma jewiła.