Nadpismo so cyle derje hodźi, hdyž chceš wo tutym čłowjeku a jeho hudźbje pisać. Hdyž pak wo serbskim komponisće Jura Mětška přemyslowach, přińdźechu mi tute w hudźbje hromadźe słušace zapřijeća nadobo do myslow a wosebje „Ćišina“ pokaza mi tu njewočakowanu perspektiwu.

Po mojim měnjenju so tute nadpismo přewšo derje hodźi, chceš-li wo čłowjeku Juru Mětšku a jeho hudźbje pisać. Zaběrawši so ze serbskim komponistom, njejstej mje jeničce zapřijeći ćišina a pohib jimałoj, ale předewšěm ćišina mi cyle njewočakowane perspektiwy wobradźi.

Jurja Mětška móhli chiba z kóčku přirunować, kotraž je na hońtwje: Ničo ju wot toho wotwjesć njemóže, so kruće na swój popad měrić. Mjelčo so hibaca kóčka z pohladom, kotryž je kruće na popad wusměrjeny, je wobraz najwjetšeje koncentracije.

Tak někak směš sej tež Jura Mětška w jeho tworjenju předstajeć.