Spěwotwórc Bernd Pittkunings je so w diskusiji wo studiji, po kotrejž je pozdatnje jenož 50 do 100 ludźi, kotřiž ­delnjoserbšćinu na wysokim niwowje nałožuja, w Nowym Casniku słowa ­jimał. W nastawku je tež na namjet ­fararja Herberta Nowaka z 1980tych ­lět nawjazał, delnjoserbšćinu jako ­dialekt hornjoserbšćiny wobhladować. Marcel Brauman je so z nim ­rozmołwjał.

Što by z Twojeho wida tajka změna rěčneho sebjerozumjenja – dotal dźe płaći: jedyn lud, dwě rěci – wuwiću delnjoserbšćiny wunjesła?

B. Pittkunings: Pola delnjoněmsce rěčacych móžeš hižo někotre lěta wobkedźbować, zo zajim pola srjedźneje a młodeje generacije za swoju regionalnu rěč přiběra. Za čas fararja Nowaka płaćeše delnjoněmčina skerje jako narěč, dźensa je jako swójska rěč připóznata. Ale moje přispomnjenje w Nowym Casniku bě w zwisku z wuwićom delnjoserbšćiny ironisce měnjene.