Decemberske wudaće skići w předsłowje dohlad do wusahowaceho žiwjenskeho wobłuka Jakuba Čornaka: hudźba. W kotrej měrje běše so tuta do jeho dotalneho žiwjenja zapletła? Bórze wuńdźe jeho nowa tačel „po puću – unterwegs“. Čas nahrawanja mjenuje „zwoprawdźenje sona, w rock ‘n‘ roll skupinje piskać, hdźež so bjez miknjenja abo wjele słowow rozumiš.“ Andreas Kirschke je so z Hartmutom Hantšom rozmołwjał, kiž wuda z pomocu towarstwa Kólesko nowu Slepjansku chroniku. Wonaj rěčitaj wo pozadkach nastaća prěnjeho dźěla chroniki, wo tym, kotry wliw jeho njeboh nan Helmut Hantšo na nastajenje měješe a kotre wobsahi w 750lětnych stawiznach wsy wobswětluje. W druhim dźělu pojednanja Evelyn Fiebiger „Wón bě dobry Serb“ wo Arnošće Hatasu wopisuje pisarka dobu skutkowanja cyrkwinskeho wučerja w Hrodźišću, jeho wjeselo na wuwučowanju dźěći, jeho hódnoty jako zjawna wosoba a angažement w towaršnostnym žiwjenju a wosebje na dobro serbstwa.