Budyšin (AP/SN). Regionalne wašnje drasćenja w Hornjej Łužicy w 19. lětstotku steješe w srjedźišću lětušeho prěnjeho zetkanja dźěłoweho kruha Łužiske muzeje a muzealne zarjadnišća sekcije ludowěda/muzejownistwo Maćicy Serbskeje.
W Muzeju Budyšin wěnowaše so spočatk tydźenja 18 muzejownikow a drastowych specialistow ze wšeje Łužicy, mjez druhim z Hochozy, Slepoho, Ćiska, Horow a Zagorja, narodnej drasće. Zamołwita za zběrku regionalne stawizny muzeja, restawratorka a drastowa specialistka Ulrike Telek wodźeše jich po aktualnej wosebitej wustajeńcy „Žida, somot a ćeńki cworn – Hornjołužiska drasta 19. lětstotka“, kotruž bě po wjelelětnych rešeršach zestajiła. Předewšěm zajimowachu so znajerjo serbskeje drasty za elementy Budyskeje ewangelskeje drasty, kotrež kryja so we wulkej měrje z drastu němskeho Hornjeho kraja. Hač do srjedź 19. lětstotka běchu ju hišće z ruku šili a na najwšelakoriše wašnje wušiknje wozdebjeli. Při tym mějachu so po tehdyšej modźe, wšako nadregionalni wikowarjo tež nowe płaty a trendy rozšěrjowachu.
