Wobsah kule Bukečanskeje cyrkwineje wěže nachwilnje widźeć był
Wot apryla wobnowjeja wěžu Bukečanskeje cyrkwje. Wosebje třěcha trjebaše nuznje nowu koporowu hawbu. Zo móhli ju připrawić, su twarjenje hač do kónca meje dospołnje zaróštowali, stare pokryće kaž tež na wjeršku wěže montowanu kulu a wjertawku wotewzali. Tajka tež knefl mjenowana kula – w Bukecach je to skerje sudźik – je zwjetša zdobom časowa kapsla. Twarcy běchu w zašłosći z toho wuchadźeli, zo je tradicionelnje najwyši dypk wsy resp. města idealny, zachować a składować historiske dokumenty a artefakty. Na te wašnje škitane je zrědka wuhladaš, chibazo jón zaso raz saněruja. Tak mějachu zajimcy lětsa dwaj měsacaj přiležnosć, sej w cyrkwi wustajene potajnstwa kule wobhladać. Bukečanski farar Thomas Haenchen bě wšitko, štož je w njej namakał, rjadował a zjawnosći we witrinach spřistupnił.