Kamjenc (UM/SN). Hornja Łužica je burski­ kraj, to płaći dźensa kaž tež hižo před sto – nic pak před 4 500 lětami. Ról­ni­stwowe pospyty běchu předewšěm w Drježdźanskej kónčinje. „Čehodla prěni sakscy burojo, kotřiž z regiona dźensnišeje Ruskeje připućowachu, poprawom derje so hodźacu Hornju Łužicu igno­rowachu a najprjedy při Łobju sydlachu, je nam wulke hódančko“, rozłožuje archeologowka a nawodnica Kamjenskeho Muzeja zapadneje Łužicy (MdW) Friederike Koch-Heinrichs. Wona je hłownje nowu wustajeńcu „Kónc kamjentneje doby – prěni burja Hornjeje Łužicy“ koncipowała, kotraž je nětko w MdW widźeć. Hakle wot lěta 2 800 do Chrystusa su płódnu zemju sewjernje hornjołužiskich horow wobsydlili. Budyšin bě tehdy hižo centrum. „Burja njebydlachu spočatnje same we Łužicy, ale hromadźe z tradicionalnymi hońtwjerjemi a zběrarjemi a tymi, kiž nomadiske žiwjenje ze skotarstwom měšachu“, rozkładuje Jasmin Kaiser, kotraž EU-projekt „Wědomosć jako dyrdomdej“ na MdW nawjeduje. Móžno je, zo tudyše kmjeny připućowarjow wućěrichu a so burstwo tohodla hakle pozdźišo přesadźi.