Na ponyju jěchajo kokota łapać? W Zaspach (Saspow) su to zańdźenu sobotu takle zdokonjeli: Tola nic Zaspowska młodźina, ale dźěćina.
Z ponyjoweho dwora w Gołkojcach (Kolkwitz) běchu sej organizatorojo swjedźenja dwaj skludnej konikaj wupožčili. Dźewjeć hólcow w šulskej starobje so wubědźowaše. Jěchachu wotměnjejo so na ponyjomaj přez z dubowym lisćom wobwite wrota a so za tam wisacym honačom naćahowachu. Tak wubědźowachu so wo česć prěnjeho, druheho a třećeho krala. Wosebje zwjeselace bě: Jědnaće małolětnych holcow a dźewjeć žonow bě sej k žnjowemu swjedźenjej serbsku drastu woblěkało. Holčki běhachu napřemo, štó zamóže najspěšnišo žabu přez horbatu łuku karować. Kapon a žaba wšak běštej z płata zešitej. Tak njedyrbi so w němskich nowinach hižo nichtó wo nałožku njewobhonjeny na Serbow hubu drěć. Hewak wšak je serbski nałožk wokoło „kokota“ kaž pola dorosćenych młodych muži wotběžał. Wšelakich přičin dla stawa so tole w Zaspach njeprawidłownje, druhdy z wotstawkami wjacorych lět. Cyle po tym hač je dosć chrobłych pachołow.
