Wopismo biskopa Bruna II.
Dźensa před 800 lětami podpisa Mišnjanski biskop Bruno II. wopismo, kiž mjenuje 13 zwjetša serbskich sydlišćow w Hornjej Łužicy a k tomu sydom małych Božich domow, kotrež Budyskej cyrkwi swj. Pětra a 1221 załoženemu tachantstwu podstejachu. Wšitke we wopismje mjenowane wsy su tam prěni króć pisomnje naspomnjene. Z łaćonskorěčneho dokumenta zhonimy, zo ma wjes Bukewicz jednu tajku mjeńšu cyrkej. Serbja mjenuja swoju wjes Bukecy. Podate wjesne mjena běchu po tym ze serbskeho pomjenowanja wotwodźeli.
Nětčiše němske mjeno Hochkirch jewi so prěni raz hakle 1368 jako Hoynkirch, štož na wysoko stejacu a daloko widźomnu cyrkej pokazuje. Klukš jako tehdy hižo wosadna wjes rěkaše 1222 kaž nětko Klix. 60 lět pozdźišo rěka w dokumenće wo knježku nad Klukšom „Waltherus de Kluiz“, w lěće 1334 mjenuje wopismo knježka Jenchin von Clux. Pochad mjena je tohorunja staroserbske Klukuš, mjez kerčinami ležaca městnosć.
Přihotuja „dźeń rědkich chorosćow“
Jan Kósk
Syć młodych serbskich iniciatiwow so zetkała
Choćebuz (SN/CoR). Pod hesłom „Za serbsku kulturu a wuměłstwo“ je so minjeny kónc tydźenja prěni raz Syć młodych serbskich iniciatiwow zetkała. Choćebuski Kolektiw wakuum bě do Studija 26 a galerije Fango na dwudnjowske zetkanje přeprosył. Něhdźe 20 zastupjerjow mjez druhim z cyłkow Baraka z festiwala Nukstock, z techno-hudźbneho festiwala „Meta solis“, ze Swobodneho społka, ze Zhorjelskeje Lětnjeje filmoweje akademije, z Čornochołmčanskeho Krabatoweho młyna, z Lipšćanskeho Centruma za imersiwne medijowe wuměłstwo, hudźbu a technologiju, ectoplastica a Hitnesscluba a ze Serbsko-waliziskeho přećelstwa bě pódla.
1 230 dubow za Radušanske hrodźišćo trěbnych było
We wobłuku němsko-pólskeho Interreg-projekta su w Muzeju Budyšin minjeny pjatk wosebitu wustajeńcu „1 000 lat Górnych Łużyc – ludzie, grody, miasta — 1 000 Jahre Oberlausitz – Menschen, Burgen, Städte“ z online-přednoškom kuratorki dr. Harriet Bönisch wotewrěli.
Budyšin (bry/SN). Bywša jednaćelka Słowjanskeho hrodźišća Raduš dr. Bönisch widźi słowjanske wobsydlenje Łužicy skerje w dobje 11. lětstotka, zasadnje pak je jara ćežko wjele namakankow časowe zarjadować. Připućowanje Słowjanow njeje hišće cyle wujasnjene. Harriet Bönisch rysowaše staw wědy wo Łužičanach a Milčanach jako dwěmaj najwjetšimaj kmjenaj hladajo na rozšerjenje a twarske wašnje słowjanskich hrodźišćow jako sydlenskich srjedźišćow.
Hudźbnje poslednju česć wopokazali
Michał Cyž
Spěchuja dorost z nowej akademiju
Budyšin/Zhorjelc (SN/bn). Hornjołužiski festiwal komorneje hudźby je w minjenymaj lětomaj koncerty we wubranych hrajnišćach regiona, kaž su to na přikład hrody a cyrkwje, wuspěšnje wuhotował. Wot lětušeho rozšěrja swój poskitk z dorostowym projektom. Tak mjenowana Hornjołužiska komornohudźbna akademija ma přichodnje w dwulětnym rytmusu jako „kowarnja talentow za wulce wobdarjenych młodych wuměłcow“ słužić. Prěni raz přewjedu ju lětsa wot 18. do 21. awgusta na Minakałskim hrodźe. Kaž w zdźělence intendanta festiwala dr. Hagena W. Lippe-Weißenfelda dale rěka, budźe renoměrowany bračist Nils Mönkemeyer wuměłski nawod projekta wukonjeć. Jako partneraj akademije skutkujetej Drježdźanska wysoka šula za hudźbu „Carl Maria von Weber“ a Sakska hudźbna rada.
