KOLESO a jeho stawizny su předmjet unikatneje wustajeńcy, kotruž je Sewjeročěski muzej w njedalokim Liberecu zarjadował. Ekspozicija znazornja wuwiće dźensa drje najbóle wužiwaneho jězdźi­dła wot jeho zrodźenja z tak mjenowanej drezinu přez němskeho wunamakarja Karla von Draisa hač k nětčišemu luksusowemu eksemplarej. „Dźensa zdawa so nam to skoro primitiwne być – dwoje koło, stelaža, rjećaz, pedalej – prjed hač tak daloko bě, je nimale sto lět zašło“, praji direktor muzeja Jiří Křížek. Nimo přikładoweho „modela“ po Draisu, z nohomaj pohibowaneje dreziny Olomoucskeho kowarja Schigarta z lěta 1820, pokazuja we wustajeńcy hłownje typy kolesow, zwuraznjace zasadny postup. Wobdźiwać móže zajimc tak mjez druhimi jednore „wotstorkowadło“ z kowowymi wobručemi, cyłokowowe koleso z wulkim prědnim kołom z pedalomaj, koleso z drjewjanymi stpicami abo tež jedne z prěnich wubědźowanskich kolesow „Helvett“ z přesadźenjom (Übersetzung), zhotowjene 1937. Pneumatiku daše sej lěta 1888 John Dunlop spatentować. Wopytowar­ zhoni tež, kelko su kolesa něhdy płaćili.