Zo njebychmy na pochad swětosławneho hudźbnika a dirigenta zabyli

Hudźbnje zajimowani Serbja jeho znaja – 1956 w Zürichu zemrěteho Ericha Kleibera. Dźenik Nowa doba wo nim pisaše, zo z eksila w Buenos Airesu nawróćeny budźe zaso z „dirigentom Němskeje statneje opery“. A Bjarnat Krawc po dožiwjenju w Praze rozprawješe: „Wšelacy dirigentojo mějachu składnosć so předstajić [...] Kóždy měješe swoje wosebite kajkosće. [...] E. Kleiber je šef Barlinskeje opery, hakle 25lětny a jako dirigent wulkotny ‚wobrotnik‘, kiž na př. Kaminskeho koncerto groso za dwójny orchester z lochkosću dirigowaše, jako by to ničo njebyło.“ (SN 10.6.1925).

Kaž mnozy prominentni škitaše Erich Kleiber swoju priwatnu sferu a čas žiwjenja wjele wo sebi njepřeradźi. Ani Bjarnat Krawc njepytny, zo wobdźiwaše syna rowjenka, z kotrymž je so na schadźowankach zetkawał. Snano, dokelž bě so dźěd Kleibera po lěće 1921 na Klajbera překřćił? Ale kak to, zo zwažu sej twjerdźić, zo je swětosławny dirigent Erich Kleiber syn Šunowčana? W žanym powšitkownym, ani w hudźbnym leksikonje to njesteji!