W Předźenaku z 20. januara 2017 recensuje Manfred Laduš knihu Wernera Měškanka „Da ich auch ein Wende bin – Ze serbskima wócyma pó slědach ‚zelenego wjercha‘“. Přewozmje při tym tež sćěhowace wuprajenje awtora, je takrjec potwjerdźejo: „Na prěnim pućowanju do Jendźelskeje ... je Pücklera serbski komponist a spisowaćel Leopold Šefer přewodźał“. Hižo 2006 běch w Serbskich Nowinach na to pokazał, zo na wuprajenju, zo bě Schefer Serb, (skoro) ničo njeje. A tola błudźi tale legenda nětko hižo na dobre wosomdźesat lět po serbskich medijach. Zwotkel pak so wona bjerje?

Lěta 1934 wozjewi Ota Wićaz prěni raz w Serbskich Nowinach něšto k tematice w nastawku „Łužiski basnik Leopold Schefer a jeho serbska mać a wowka“. Dalši přinošk z jeho pjera nastupajo Schefera namakamy w protyce Předźenak lěta 1937 „Poslednje hody stareje serbskeje fararki“. A hišće jónu spyta Wićaz serbsku zjawnosć na Schefera skedźbnić, wospjetujo po wójnje prěni přinošk w časopisu „Nowa Łužica“ 1947/1948. Potom pak so hižo nichtó za to njezajimowaše.