Pohladnicy powědaja wo dawnych časach, rěča wo podawkach a swědča wo ludźoch­. Alfons Handrik wotkrywa nam swět, na kotryž smy w minjenych lětach husto pozabyli.

Čim starša je pohladnica, ćim wjace wona wo zašłosći přeradźa. Horliwy zběraćel němych swědkow stawiznow, Šunowčan Gerat Šmeling, ma w swojej wobšěrnej zběrce tajku z lěta 1909, kotraž powěda wo žiwjenju w Bušence – małym sydlišću wosrjedź lěsa sewjernje Smjerdźaceje. Prěnjotnje naspomnjene bu tele sydlišćo 1782 w cyrkwinskich knihach Ralbičanskeje wosady jako Nowa Smjerdźaca, štož pokazuje na pochad prěnich sydlerjow. Tehdy wjedźechu wottam puće přez Róžant do směra na Njeswačidło, přez Pěskecy do Halštrowa, dale do Kamjenca kaž tež do Wóslinka a Kulowa. Njezadźiwa tuž, zo bě tam trěbna hospoda, kotraž njeskićeše klóšterskim wóznikam a wikowarjam jenož pohosćenje, ale tež zastaranje konjow.