Nowe šulske lěto je zahajene a wjetšina je sej dypkownje trěbne utensilije wobstarała. Zawěsće pak dyrbja nětkole tež někotři přiznać, zo su sej to abo tamne hakle w poslednim wokomiku wobstarali, zo njeby tež ničo w šulskej tobole pobrachowało. Chětro wažne su wězo tež šulske zešiwki, zo móhli šulerki a šulerjo swoju wědu pisomnje zwěčnić a pozdźišo na nju wróćosahnyć.
Apropos šulske zešiwki. Te su dźensniši dźeń chětro drohe. Kak pak bě to něhdy? Cyłe dźesać pjenježkow – abo najgroš – płaćeše něhdy tajki zešiwk w fomaće A5, pak kašćikaty, pak linkaty abo prosće běły a pijawka tež hižo w nim ležeše. Wulke zešiwki běchu trochu dróše. Jenički wudawaćel wšěch šulskich zešiwkow a wučbnicow w NDR běše Berlinske nakładnistwo Volk und Wissen, z pod so přirjadowanymi kónčkojtokutnymi třiróžkami wuhotowanym logom „VWV“. Załožene bu nakładnistwo w lěće 1945 w němskej stolicy, hdźež tež hač k zjednoćenju z nakładnistwom Cornelsen w lěće 1991 wobsteješe. Šulske zešiwki běchu z měnjacymi so wobalkowymi łopjenami wobdate, štož pak z tróšku wupłokanej zelenej barbu w 1970tych lět kónčeše.