Spušćomna adresa w Seeligstadće, hdźež so z kučemi a korejtami jara derje wuznawaja

Něhdy jězdźachu kralojo a zemjenjo, ale tež někotryžkuli kubler w korejtach a kučach, ćahanych wot druhdy wjacorych koni, po kraju. Ćim nahladniši knjez bě, ćim wosobniši bě jeho wóz. Časy wulkich a rjanych kučow abo korejtow su so minyli, wosobne wozy našeho časa hibaja so same po dróhach a su w mnohim nastupanju přijomniše hač prjedawše wozydła. Ale přiběracy zajim za konjacy sport je zdobom wožiwił naprašowanje za načasnymi wozami, z kotrymiž hodźi so přijomnje po kraju jězdźić, bjez toho zo so powětr zanjerodźi. Spočatnje bě so tón abo tamny dopomnił na to, zo so na wšelakich městnach hišće stary wóz abo samo kuča chowa. Zajimcy běchu sej je wućahnyli a někotružkuli hodźinu swobodneho časa nałožili wozy zaso do tajkeho stawa dóstać, zo hodźeli so bjeze wšeho zaso jako zapřah wužiwać.