Kaž kóžde lěto je róžownik w Hornjej a srjedźnej Łužicy měsac mejemjetanjow – tuž mejskich kralow a kralownow. Tónle nałožk stawa so na mnohich serbskich a dwurěčnych wsach dale a woblubowaniši. Tam, hdźež tradiciju hižo přez generacije haja, ju swěru pěstuja a samo dźěći z njej zeznajomjeja, zo bychu ju – a wězo tež serbsku rěč – nadal hajili a zachowali.
Na dźeń a wjace wsach njewidźiš tak hižo jenož młodostnych so wo wjeršk meje wubědźować, ale přiběrajcy tohorunja pěstowarske dźěći a tych najmjeńšich wsy, kaž to lěto wob lěto tež w Pančicach-Kukowje a we Wotrowje činja. Tak rosćetej w nich hordosć na serbskosć a jich sebjewědomje. Zawěsće njemějachu lětsa na žanym serbskim mejemjetanju telko porow kaž we Wotrowje. Cyłkownje bě jich tam 43 młodostnych a dźěći, kiž su wosrjedź měsaca wokoło meje rejwali. A wšitke holcy běchu serbsku narodnu drastu zhotowane.
Tu a tam wšak mejemjetanje hižo wjacore lěta njepěstowachu. Tuž ćim bóle zwjesela, zo je młodym staršim nałožk wažny. Tak su jón lětsa w Dobrošicach po 65 lětach zaso prěni raz přewjedli.
